«Συνταγή της Οξφόρδης» για το παγκόσμιο σύστημα υγείας

Έξι βασικές παραμέτρους για ολιστική αντιμετώπιση και βελτίωση του παγκόσμιου συστήματος υγείας, περιλαμβάνει η «Συνταγή της Οξφόρδης».

Η έκθεση υπό τον τίτλο «Future of Health: The Oxford Prescription», που συνέταξε ο οίκος Citi σε συνεργασία με το τμήμα ιατρικών σπουδών του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, βασίζεται στις απόψεις και την εμπειρία 17 ανώτερων ακαδημαϊκών που ειδικεύονται στη φαρμακολογία, την φροντίδα της υγείας και σε σχετικά επιστημονικά αντικείμενα, οι οποίες καταγράφηκαν μέσω μιας σειράς προσωπικών συνεντεύξεων και συνεπακόλουθης επικοινωνίας.

Οι έξι πυλώνες για βελτίωση της παγκόσμιας υγείας, οι οποίοι αναπτύσσονται στην έκθεση, περιλαμβάνουν τη χρήση νέων τεχνολογιών για αντιμετώπιση ιατρικών θεμάτων όσο το δυνατό συντομότερα, αναδιοργάνωση του τομέα υγείας με επικέντρωση στην προληπτική φροντίδα, περαιτέρω αξιοποίηση της ψηφιακής τεχνολογίας αναγνωρίζοντας τους περιορισμούς της, ενθάρρυνση της ανάπτυξης φαρμάκων για μεγάλους πληθυσμούς, εισαγωγή πιο επιθετικών μέτρων δημόσιας υγείας κυρίως για την παχυσαρκία και διασφάλιση της ετοιμότητας έναντι μελλοντικών πανδημιών.

Πολλές οι προκλήσεις

Σύμφωνα με τον Andrew Pitt, επικεφαλής Global Insights and Content του οίκου Citi, η συνέχιση της επιτυχούς προσφοράς φροντίδας υγείας, αντιμετωπίζει πολλές προκλήσεις, με το μεγαλύτερο μέρος της ιδιωτικής έρευνας για την παγκόσμια βιομηχανία υγείας να επικεντρώνεται στην ανακάλυψη νέων φαρμάκων, θεραπειών και ιατρικών τεχνολογιών, ενώ λίγη είναι η προσοχή που δίνεται στην ολιστική αντιμετώπιση του συστήματος υγείας.

Σημειώνει ότι ενώ οι βελτιώσεις στην παγκόσμια υγεία και το ανθρώπινο προσδόκιμο ζωής εντάσσονται στις θετικές ιστορίες των τελευταίων 100 ετών, η κατάσταση του παγκόσμιου συστήματος υγείας φαίνεται να επιδεινώνεται τα τελευταία χρόνια.

Ενδεικτικά, καταγράφει τη στασιμότητα στο προσδόκιμο ζωής σε πολλές δυτικές χώρες τα τελευταία 15 χρόνια και την επιδείνωσή του κατά την πανδημία, ενώ επισύρει την προσοχή στα μελλοντικά προβλήματα που αναμένεται να επιφέρει η αύξηση του πληθυσμού με παχυσαρκία σε συνδυασμό με την αναμενόμενη ραγδαία αύξηση του πληθυσμού με άνοια.

Επισημαίνει ακόμα, ότι η ταχεία αύξηση της γήρανσης του πληθυσμού οδηγεί το κόστος των συστημάτων υγείας σε πιθανώς μη βιώσιμα επίπεδα, ενώ αναφέρεται στην επικέντρωση μεγαλύτερου μέρους της ιδιωτικής φαρμακοβιομηχανίας σε φάρμακα που έχουν επίδραση σε σχετικά μικρότερους πληθυσμούς, τη στιγμή που οι κοινωνικές ανισότητες στον τομέα της υγείας έχουν αυξηθεί και η αντίσταση στα αντιβιοτικά έχει καταστεί πραγματική παγκόσμια ανησυχία.

Προμηθείς και όχι επιμηθείς

Η ουσία της έκθεσης, όπως σημειώνεται, αφορά στη χρήση ανεπτυγμένων τεχνικών (όπως η εκτίμηση πολυγονιδιακού κινδύνου και η υγρή βιοψία) για την αντιμετώπιση ιατρικών ζητημάτων, όσο το δυνατό πιο σύντομα και όχι μετά την εμφάνιση συμπτωμάτων.

Η «συνταγή της Οξφόρδης», απαιτεί σημαντική αναδιοργάνωση της προσφοράς φροντίδας υγείας και της ανάπτυξης φαρμάκων, καθώς και καλύτερη χρήση των ψηφιακών τεχνολογιών, καλώντας παράλληλα για πιο επιθετική χρήση των μέτρων δημόσιας υγείας, κυρίως σε ότι αφορά την παχυσαρκία.

Ταυτόχρονα, όπως επισημαίνεται, δεν βασίζεται σε νέες ανακαλύψεις, αλλά κυρίως στην εφαρμογή και εξέλιξη των όσων ήδη γνωρίζουμε.

Τα βασικά της «συνταγής της Οξφόρδης»

Οι βασικές παράμετροι της «συνταγής της Οξφόρδης» συνοψίζονται στα πιο κάτω:

-Αντιμετώπιση ιατρικών ζητημάτων όσο το δυνατό πιο σύντομα: Το πιο σημαντικό μέρος της «Συνταγής της Οξφόρδης» είναι η ανάγκη η φροντίδα της υγείας να γίνει πιο προληπτική, να προλαβαίνει τα προβλήματα, πριν τα συμπτώματα δυσκολέψουν. Σημειώνεται ότι για το σκοπό αυτό αναδύονται τεχνικές όπως οι υγρές βιοψίες μέσω των οποίων μπορούν να διαγνωστούν καρκίνοι, πριν ο ασθενής αντιληφθεί οποιαδήποτε προβλήματα και οι εκτιμήσεις πολυγονιδιακού κινδύνου (PRS) για τον εντοπισμό ατόμων που κινδυνεύουν να εμφανίσουν διάφορες ασθένειες.

-Αναδιοργάνωση του τρόπου με τον οποίο παραδίδεται η φροντίδα υγείας: Αυτό σημαίνει περισσότερη έμφαση (και χρηματοδότηση) στην πρωτοβάθμια φροντίδα, έναντι των μονάδων υψηλής οξύτητας. Όπως σημειώνεται, υπάρχουν πολλά σχετικά διδάγματα από τη διαχείριση της δημόσιας υγείας κατά την πανδημία, που μπορούν να εφαρμοστούν ευρύτερα. Ειδικότερα στις χώρες με χαμηλότερα εισοδήματα, η προσοχή όπως τονίζεται, πρέπει να είναι στο να γίνονται σωστά τα βασικά και όχι στην εισαγωγή ακριβών τεχνικών από χώρες με ψηλά εισοδήματα.

-Αξιοποίηση της ψηφιακής τεχνολογίας: Οι ακαδημαϊκοί καλούν σε μεγαλύτερη και πιο ενοποιημένη χρήση της ψηφιακής τεχνολογίας και των βάσεων δεδομένων. Αρκετοί προβλέπουν ότι σε μια δεκαετία, δεδομένα από φορητές συσκευές, ή ακόμα και κάρτες υπεραγορών (loyalty cards), θα μπορούν να αντιπαραβάλλονται με δεδομένα και στοιχεία υγείας, για τη δημιουργία μιας βάσης δεδομένων υγείας που θα τα περιλαμβάνει όλα. Επιπρόσθετα, πολλοί συνεντευξιαζόμενοι υπογραμμίζουν την ευρύτερη προοπτική της τεχνητής νοημοσύνης (ΑΙ). Όλα αυτά, θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην εξεύρεση προβλημάτων και λύσεων νωρίς. Οι φορητές συσκευές μπορούν να επανασυνδέσουν τους ανθρώπους με την φροντίδα της υγείας τους, ενώ η AI ήδη επιταχύνει τη διαδικασία των επιστημονικών ανακαλύψεων.

-Επικέντρωση της ανάπτυξης φαρμάκων σε μεγάλους πληθυσμούς: Επί του παρόντος η βιοφαρμακευτική βιομηχανία έχει ισχυρά οικονομικά κίνητρα για την ανάπτυξη φαρμάκων που ωφελούν μόνο μικρούς αριθμούς ανθρώπων. Η «συνταγή της Οξφόρδης», περιλαμβάνει τη χρήση συστημάτων υγείας σε επίπεδο πληθυσμού – και ψηφιακών επικοινωνιών – ώστε η βιομηχανία να αναπτύξει φάρμακα που ωφελούν μεγαλύτερους αριθμούς ανθρώπων, σχετικά γρήγορα. Για να επιτύχει αυτό, απαιτούνται «εξυπνότερες» κλινικές δοκιμές.

-Πιο επιθετικά μέτρα δημόσιας υγείας, ιδιαίτερα για την παχυσαρκία: Οι ακαδημαϊκοί της Οξφόρδης, επιθυμούν να δουν ρυθμίσεις που θα αλλάξουν το περιβάλλον φαγητού, ειδικά σε περιοχές χαμηλών εισοδημάτων. Υποστηρίζουν επίσης τη δημιουργία εξειδικευμένων κέντρων προσφοράς εξατομικευμένων υπηρεσιών για τη βοήθεια ατόμων στην απώλεια βάρους και τη συνεχιζόμενη ανάπτυξη φαρμάκων GLP-1. Σε αυτό το πλαίσιο, υπάρχουν ευρύτερες ανησυχίες για το συσχετισμό μεταξύ της κακής υγείας και της κοινωνικής ανισότητας. Για παράδειγμα, οι άνθρωποι με κοινωνική υστέρηση σε ανεπτυγμένες οικονομίες, όχι μόνο ζουν λιγότερα χρόνια, αλλά αναμένεται επίσης ότι θα ζήσουν τουλάχιστον διπλάσια χρόνια της ζωής τους με κακή υγεία, απ’ ότι οι πιο προνομιούχοι πολίτες.

-Διασφάλιση της ετοιμότητάς μας για μελλοντικές εξάρσεις και πανδημίες: Οι ακαδημαϊκοί υποστηρίζουν ένα σύστημα που να διασφαλίζει ότι κάθε έθνος εκπληρώνει το δίκαιο μερίδιό του σε ότι αφορά την προετοιμασία και διατήρηση κατάλληλων συστημάτων παρακολούθησης, ικανότητας διάγνωσης και κατασκευής εμβολίων, για τη διασφάλιση ότι θα είμαστε όλοι καλύτερα προστατευμένοι έναντι μελλοντικών γεγονότων.

Απολαμβάνετε το περιεχόμενο μας? Εγγραφείτε στο newsletter μας!

Όπως σημειώνεται στην έκθεση, αυτή η «συνταγή» δεν απαιτεί νέες ανακαλύψεις. Μάλλον, χρειάζεται η κοινωνία να επιταχύνει σε ότι αφορά την ανάπτυξη μερικών νέων, υποσχόμενων τεχνικών και να εφαρμόσει στοχευμένα ότι ήδη γνωρίζουμε, για παράδειγμα σε σχέση με την πρόληψη.

Αυτό ισχύει ιδιαίτερα σε ότι αφορά τη βελτίωση της φροντίδας υγείας σε λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες.

Ταυτόχρονα, οι ακαδημαϊκοί, υποστηρίζουν ότι περισσότερη έρευνα αξίζει να γίνει και είναι απαραίτητη, καθώς έχει οδηγήσει σε πολλές ανακαλύψεις τις τελευταίες δεκαετίες και είναι λογικό να αναμένεται να συνεχιστούν τα επόμενα χρόνια.

Αν και η έκθεση έχει παγκόσμια προσέγγιση, ιδιαίτερη προσοχή δίνεται στην αγορά των ΗΠΑ και του Ην. Βασιλείου. Το μεγάλο εύρος των θεμάτων που καλύπτει η έκθεση περιλαμβάνει την ανακάλυψη φαρμάκων, τη βιοιατρική μηχανική, ψηφιακή υγεία, δημόσια υγεία και διατροφή, γενετικές σπουδές, πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας και συστήματα υγείας, ανάπτυξη εμβολίων, καρδιαγγειακή θεραπεία, ανοσολογία, καθώς επίσης τροπικές και μολυσματικές ασθένειες.

Της Μαρίας Χαμπή