Παγκόσμια Ημέρα Αντισύλληψης- 7 μέθοδοι για παρεμπόδιση ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης

Η 26η Σεπτεμβρίου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Αντισύλληψης, έπειτα από πρωτοβουλία του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) το 2007.

Ως αντισύλληψη ορίζεται η παρεμπόδιση μια ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης, διαφύλαξη της γονιμότητας και προγραμματισμός της οικογένειας.

Στόχος της ημέρας αυτής, είναι η ενημέρωση και η ευαισθητοποίηση του κοινού γύρω από την αντισύλληψη και οι νέοι να έχουν ορθή και αξιόπιστη πληροφόρηση, ώστε να κάνουν σωστές επιλογές όσον αφορά τη σεξουαλική και αναπαραγωγική τους υγεία.

Οι κυριότεροι λόγοι που κατέστησαν αναγκαία μια τέτοια ημέρα, είναι η ανησυχία των ειδικών ότι το 85% των εφηβικών κυήσεων είναι απρογραμμάτιστες και ότι κάθε χρόνο εκατομμύρια άνθρωποι μολύνονται από σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα επειδή δεν ξέρουν πώς να προστατεύουν τον εαυτό τους.

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, η προώθηση του οικογενειακού προγραμματισμού και η εξασφάλιση της πρόσβασης στις διάφορες μεθόδους αντισύλληψης για όλες τις γυναίκες και όλα τα ζευγάρια, αποτελεί προϋπόθεση για την ευημερία και την αυτονομία, ενώ παράλληλα υποστηρίζει την υγεία και την ανάπτυξη των κοινωνιών.

Με την καθοδήγηση του γιατρού, κάθε νέος, νέα και ζευγάρι μπορεί και οφείλει να επιλέξει την κατάλληλη μέθοδο αντισύλληψης ώστε να έχει τον απόλυτο έλεγχο σε θέματα σεξουαλικής και αναπαραγωγικής υγείας.

Επτά μέθοδοι αντισύλληψης

Μιλώντας στο YgeiaWatch, η Αντιπρόεδρος της Παγκύπριας Γυναικολογικής και Μαιευτικής Εταιρείας, Γυναικολόγος -Μαιευτήρας Δρ. Αφροδίτη Ελισσαίου, εξήγησε ότι η ιδέα της προστασίας από μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, ξεκινά από τα πανάρχαια χρόνια.

«Η σύγχρονη  αντισύλληψη ξεκινά με δύο σταθμούς- ο ένας είναι η ανακάλυψη του αντισυλληπτικού χαπιού το 1955 και ο άλλος με το πρώτο τελειοποιημένο ενδομητρικό σπείραμα από το 1959 και μετά», πρόσθεσε.

 Ποιες αντισυλληπτικές μέθοδοι υπάρχουν σήμερα 

 Σύμφωνα με τη Δρ Ελισσαίου, σήμερα κυριαρχούν επτά αντισυλληπτικές μέθοδοι.

1.  Η περιοδική αποχή ή μέθοδος του ρυθμού. Μια γυναίκα μπορεί να υπολογίσει  ποιες είναι οι «ασφαλείς» μέρες του κύκλου της, τηρώντας ημερολόγιο και παρακολουθώντας τη βασική θερμοκρασία του σώματος της γιατί, ως γνωστό, 24 έως 72 ώρες μετά την ρήξη του ωοθυλακίου υπάρχει σημαντική άνοδος της θερμοκρασίας . Επειδή όμως υπάρχουν πολλές διακυμάνσεις στη μέρα της ωορρηξίας σε κάθε γυναίκα , δεν είναι και πολύ αξιόπιστη μέθοδος, με αποτελεσματικότητα από 60% έως 80%.

2.  Διακεκομμένη συνουσία. Και αυτή η μέθοδος δεν έχει ψηλή αποτελεσματικότητα (περίπου 65 με 70%).

3.  Ανδρικό προφυλακτικό. Αρκετά δημοφιλής μέθοδος αντισύλληψης που ταυτόχρονα παρέχει και προστασία από διάφορες σεξουαλικώς μεταδιδόμενες ασθένειες. Έχει αποτελεσματικότητα που κυμαίνεται από 80 μέχρι και 90%.

4.  Σπερματοκτόνες αλοιφές. Συνήθως η χρήση τους συνδυάζεται με το κολπικό διάφραγμα και η αποτελεσματικότητά τους κυμαίνεται από 80 έως και 95%, ανάλογα με την ορθή ή όχι χρήση τους.

5. Κολπικό διάφραγμα. Τοποθετείται στο βάθος του κόλπου και καλύπτει τον τράχηλο. Η τοποθέτηση του γίνεται πριν από την σεξουαλική επαφή και πρέπει να παραμείνει στον κόλπο τουλάχιστον 8 ώρες μετά την τελευταία συνουσία. Έχει αποτελεσματικότητα γύρω στο 95%.

6. Ενδομητρικά σπειράματα(κόιλ). Είναι κατασκευασμένα από πλαστικό με προσθήκη χαλκού και τελευταίως  κυκλοφόρησαν στην αγορά της Ευρώπης και με προσθήκη προγεστερόνης. Η τοποθέτηση τους γίνεται από γυναικολόγο, είναι σχετικά  ανώδυνη και έχουν αποτελεσματικότητα που φτάνει το 99%.

Απολαμβάνετε το περιεχόμενο μας? Εγγραφείτε στο newsletter μας!

7. Αντισυλληπτικό χάπι. Τα καινούρια  αντισυλληπτικά των τελευταίων χρόνων έχουν περιεκτικότητα σε ορμόνες πολύ πιο μικρή από τα πρώτα αντισυλληπτικά που κυκλοφόρησαν. Εκτός από την αρκετά υψηλή αποτελεσματικότητά τους, που φτάνει το 99,5%, μπορούν να ρυθμίσουν τον κύκλο ειδικά σε νέες κοπέλες με ακατάστατο κύκλο, που ταυτόχρονα θέλουν μια αποτελεσματική αντισυλληπτική προστασία. Επίσης βρέθηκε ότι η χρήση τους δρα και προστατευτικά στην εμφάνιση καρκίνου των ωοθηκών. Φυσικά η χορήγηση τους θα πρέπει να γίνεται πάντοτε από γιατρό και συνήθως μετά από ένα βασικό εργαστηριακό έλεγχο.

Της Μόνικας Μακρυγιάννη