Μόνο το 20% καρκινοπαθών ανταποκρίνεται στην ανοσοθεραπεία

Μόνο το 20% των ασθενών με καρκίνο ανταποκρίνεται σε μεθόδους ανοσοθεραπείας και για συγκεκριμένα είδη καρκίνου, αναφέρει ο Επικεφαλής στο Εργαστήριο Βιοφυσικής του Καρκίνου του Πανεπιστημίου Κύπρου, καθηγητής Τριαντάφυλλος Στυλιανόπουλος.

Σε συνέντευξη του στην Επικεφαλή Γραφείου Επικοινωνίας και Δημοσίων Σχέσεων του Πανεπιστημίου Κύπρου, Μαρίζα Λαμπίρη, ο κ. Στυλιανόπουλος ανέφερε ότι μόνο ένα μικρό ποσοστό ασθενών ανταποκρίνονται σε μεθόδους ανοσοθεραπείας και για συγκεκριμένα είδη καρκίνου, προσθέτοντας ότι επειδή η ανοσοθεραπεία όταν λειτουργεί μπορεί να οδηγήσει σε ολική ίαση, εξακολουθεί να παραμένει επίκαιρη.

Εξήγησε ότι «ένας από τους λόγους αποτυχίας των θεραπειών αυτών είναι ότι τα καρκινικά κύτταρα δημιουργούν μηχανισμούς άμυνας κατά του ανοσοποειητικού».

Σημειώνεται ότι ο κ. Στυλιανόπουλος έχει ιδρύσει στο Πανεπιστήμιο Κύπρου από το 2014 το Εργαστήριο Βιοφυσικής του Καρκίνου, που στοχεύει στην μελέτη και στοχοποίηση συγκεκριμένων δομικών στοιχείων και μηχανισμών του περιβάλλοντος καρκινικών όγκων, για την βέλτιστη αποτελεσματικότητα θεραπειών νανοϊατρικής και ανοσοθεραπείας.

Ερωτηθείς πώς η έρευνα που διεξάγει μπορεί να βελτιώσει τις πιθανότητες επιβίωσης των ασθενών, σχολίασε ότι γνωρίζοντας τα αίτια δημιουργίας μηχανικών δυνάμεων στους όγκους, στο εργαστήριο του έχουν αναπτύξει θεραπευτικές στρατηγικές που μειώνουν τις μηχανικές δυνάμεις και επαναφέρουν την αιμάτωση σε πιο φυσιολογικά επίπεδα.

«Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να ενισχυθεί η ανοσοθεραπεία, σε σημείο που να φτάνει ως και την ολική ίαση σε προκλινικά μοντέλα του μαστού και σε σαρκώματα», δηλώνει, καθώς «βρισκόμαστε πλέον σε συνεργασία με γιατρούς από το Γερμανικό Ογκολογικό Κέντρο και το Ογκολογικό Κέντρο της Τράπεζας Κύπρου, για την μεταφορά της γνώσης αυτής σε ασθενείς», προσθέτει. 

Υψηλό κόστος για τις θεραπείες νέας τεχνολογίας

Σύμφωνα με τον κ. Στυλιανόπουλο, η έρευνα και ανάπτυξη νέων θεραπευτικών μεθόδων ή σκευασμάτων για τον καρκίνο έχει πολύ υψηλό κόστος και η μεταφορά από το προκλινικό σε κλινικό επίπεδο είναι χρονοβόρα.

Αναφέρει επίσης ότι οι 9 στις 10 περιπτώσεις θα αποτύχουν στο στάδιο των κλινικών μελετών και δεν θα περάσουν στον ασθενή.

«Το υψηλό κόστος το βιώνουμε κι εμείς στο εργαστήριό μου και ευτυχώς μπορούμε μέχρι τώρα να εξασφαλίζουμε αρκετά ποσά μεγάλης χρονικής διάρκειας και για αυτό μπορούμε να συνεχίζουμε το έργο μας», είπε.

Επομένως, προσθέτει, «όταν ένα νέο φάρμακο ή μέθοδος εγκριθεί για κλινική χρήση, πρέπει να κάνει απόσβεση που αντικατοπτρίζεται στο υψηλό κόστος τους. Αυτό προφανώς προκαλεί και τον αποκλεισμό ασθενών που δυνητικά θα μπορούσαν να επωφεληθούν».

Αναφερόμενος στη δική του έρευνα, υποδεικνύει ότι «δίνουμε βαρύτητα στην αλλαγή χρήσης υφιστάμενων φαρμάκων, το λεγόμενο drug repurposing, κι όχι στην ανάπτυξη νέων. Τα φάρμακα που χρησιμοποιούμε για την επαναφορά της αιμάτωσης στους όγκους και την βελτιστοποίηση ανοσοθεραπειών είναι φτηνά φάρμακα, με ιστορικό ασφαλούς χρήσης πολλών χρόνων, όπως αντιισταμινικά και ήπια αντιυπερτασικά. Έτσι μπορεί να γίνει πιο άμεση η μεταφορά τους σε κλινικό στάδιο αλλά και σε χαμηλό κόστος».    

Δεν είναι επαρκής η χρηματοδότηση έρευνας στην Κύπρο

Κληθείς να σχολιάσει κατά πόσο η χρηματοδότηση έρευνας στην Κύπρο είναι επαρκής, δήλωσε ότι «με δεδομένο ότι η Κύπρος είναι μια μικρή χώρα και υπό συνεχή απειλή για την εθνική της ασφάλεια, είμαι της άποψης ότι δεν μπορούμε να έχουμε την απαίτηση να καλύπτεται το μεγαλύτερο μέρος της ερευνητικής δραστηριότητας από εθνική χρηματοδότηση, όπως συμβαίνει σε μερικές προηγμένες ερευνητικά χώρες».

Παρόλα αυτά, «θα πρέπει να αναγνωρίσουμε τις σημαντικές προσπάθειες που γίνονται για χρηματοδότηση της έρευνας σε εθνικό επίπεδο και κατά προτεραιότητα να παραμένουμε ανταγωνιστικοί, στην προσέλκυση ερευνητικών χρηματοδοτήσεων σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης», σημειώνει.

Εντούτοις, ο κ. Στυλιανόπουλος συστήνει ότι σε εθνικό επίπεδο θα ήταν χρήσιμο να υπήρχε χρονοδιάγραμμα τουλάχιστον μιας πενταετίας για το πότε και τι είδους προσκλήσεις για χρηματοδότηση θα προκύψουν, ώστε να γίνεται καλύτερα ο προγραμματισμό στο εργαστήριο.

Της Ουρανίας Στυλιανού