Μόνο κατ΄ εξαίρεση παρέχεται η άμβλωση στο ΓεΣΥ

Μόνο σε κατ’ εξαίρεση περιπτώσεις μπορεί να παρέχεται άμβλωση σε μία  εγκυμονούσα γυναίκα στο πλαίσιο του Γενικού Συστήματος Υγείας (ΓεΣΥ),  καθώς επίσης το νομοθετικό πλαίσιο που αφορά το δικαίωμα στην άμβλωση  συμπίπτει με αυτές τις περιπτώσεις.

Η Ανώτερη Λειτουργός του  Οργανισμού Ασφάλισης Υγείας (ΟΑΥ) Μόνικα Κυριάκου, μιλώντας στο  YgeiaWatch, ανέφερε ότι η άμβλωση προσφέρεται στο πλαίσιο του ΓεΣΥ κατ΄ εξαίρεση, δηλαδή μόνο εάν πρόκειται για ιατρική αναγκαιότητα υπό ορισμένες συνθήκες.

Σημειώνεται ότι οι συνθήκες αυτές περιλαμβάνονται και στη νομοθεσία για την άμβλωση και έχουν ως εξής: α) όταν η εγκυμοσύνη είναι αποτέλεσμα βιασμού ή σεξουαλικής κακοποίησης ή αιμομιξίας και επιτρέπεται μέχρι τις 12 εβδομάδες κύησης, β) όταν υπάρχει γνωμοδότηση ιατρού για ανωμαλία του εμβρύου και γ) όταν ο γιατρός κρίνει ότι κατά την εγκυμοσύνη τίθεται σε κίνδυνο η ζωή της εγκύου γυναίκας, είτε σωματικά είτε ψυχικά.

Η αντισύλληψη δεν καλύπτεται από το ΓεΣΥ

Με τη σειρά του ο Γενικός Διευθυντής του ΟΑΥ Άθως Τσινωντίδης, ανέφερε στο YgeiaWatch ότι τα αντισυλληπτικά αναλώσιμα δεν καλύπτονται από το πλαίσιο του ΓεΣΥ, προσθέτοντας ότι «επί του παρόντος δεν υπάρχει κάποιο ενδεχόμενο ένταξης των αντισυλληπτικών αναλώσιμων στο ΓεΣΥ, καθώς οι παροχές που επικεντρώνεται ο ΟΑΥ είναι οι ιατρικά αναγκαίες».

Η κ. Κυριάκου, συμπλήρωσε ότι στο πλαίσιο του ΓεΣΥ καλύπτεται η ενδομήτρια συσκευή (coil) η οποία παρέχεται μόνο για ιατρικούς λόγους και για κάποιες εξαιρέσεις στο πλαίσιο ενδονοσοκομειακής φροντίδας. Πρόσθεσε ότι αποζημιώνεται μόνο ο γιατρός για την ιατρική πράξη.

Αναφορικά με την ψυχολογική στήριξη των γυναικών που οδηγήθηκαν σε άμβλωση, καλύπτεται από το ΓεΣΥ μόνο όταν κριθεί ιατρική αναγκαιότητα και αυτό εξαρτάται από τη συμπτωματολογία που θα παρουσιάσει η συγκεκριμένη γυναίκα, ούτως ώστε να αποταθεί σε κλινικό ψυχολόγο, δήλωσε η κ. Κυριάκου.

Επίσης, σημείωσε ότι η γυναίκα που έχει υποβληθεί σε άμβλωση μπορεί να αποταθεί και σε ψυχίατρο μέσω του προσωπικού της γιατρού ή γυναικολόγου με παραπεμπτικό εάν το χρειάζεται, επίσης στο πλαίσιο του ΓεΣΥ.

Τι ισχύει στην Κύπρο για την άμβλωση

Σύμφωνα με τον Κυπριακό Σύνδεσμο Οικογενειακού Προγραμματισμού, το νομοθετικό πλαίσιο, επιτρέπει τον τερματισμό μιας εγκυμοσύνης σε περίπτωση βιασμού, αφού αυτό πιστοποιηθεί από τις αστυνομικές αρχές, και εφ’ όσον η συνέχιση της εγκυμοσύνης βλάψει την κοινωνική θέση της εγκύου ή της οικογένειάς της, είτε με την γνωμοδότηση δύο γιατρών ότι η συνέχιση της εγκυμοσύνης θέτει σε κίνδυνο τη ζωή της εγκύου ή θα προκαλέσει φυσική, πνευματική ή ψυχική βλάβη στην ίδια ή των υπαρχόντων παιδιών της, ή αν υπάρχει ουσιώδες κίνδυνος ότι το παιδί που θα γεννηθεί θα έπασχε από σωματικές ή ψυχικές διαταραχές που θα το καθιστούσαν σοβαρά ανάπηρο.

«Αυτή τη στιγμή, δεν υπάρχουν οποιαδήποτε στατιστικά στοιχεία για το θέμα της διακοπής της εγκυμοσύνης γυναικών ή κοριτσιών. Κατά συνέπεια δεν γνωρίζουμε ποια κατάσταση επικρατεί γύρω από το θέμα της άμβλωσης στην Κύπρο. Γνωρίζουμε όμως ότι οι γυναίκες στην Κύπρο δεν έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες διακοπής εγκυμοσύνης στα κρατικά νοσηλευτήρια αλλά παρά μόνο στον ιδιωτικό τομέα, και αυτό διαφαίνεται μέσα από αναφορές προσωπικών εμπειριών γυναικών. Η διακοπή εγκυμοσύνης παρέχεται στα κρατικά νοσηλευτήρια μόνο σε ειδικές περιπτώσεις ακόμα και όταν το αίτημα είναι στο πλαίσιο που ορίζει νομοθεσία», προστίθεται.

Τονίζεται ότι η πρόσβαση σε πληροφόρηση και συμβουλευτική (πριν και μετά), όπως επίσης η δυνατότητα επιλογής αλλά και παροχής μεθόδων αντισύλληψης, δεν διασφαλίζονται σε δημόσια βάση.

Αξίζει να αναφερθεί ότι «η υφιστάμενη νομοθεσία ενισχύει το κοινωνικό στίγμα γύρω από τον τερματισμό εγκυμοσύνης, ακόμα και όταν αυτός επιλέγεται σε πλαίσια που επιτρέπονται από την νομοθεσία.

Απολαμβάνετε το περιεχόμενο μας? Εγγραφείτε στο newsletter μας!

«Ταυτόχρονα οι σοβαρές ελλείψεις που παρατηρούνται στο δημόσιο τομέα, σε υπηρεσίες Σεξουαλικής Αναπαραγωγικής Υγείας και Δικαιωμάτων (ΣΑΥΔ) που σχετίζονται με την διακοπή εγκυμοσύνης, δημιουργούν και ευνοούν σοβαρές κοινωνικές ανισότητες. Η άρνηση πρόσβασης σε υπηρεσίες άμβλωσης και ιατροφαρμακευτικής φροντίδας, αποτελεί ξεκάθαρη έκφραση της ανισότητας των φύλων η οποία απορρέει από τις πατριαρχικές αντιλήψεις στην κυπριακή κοινωνία και ενισχύει τις διακρίσεις εις βάρος των γυναικών. Ως εκ τούτου αποτελούν κατάφορη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», επισημαίνεται.

Της Ουρανίας Στυλιανού