Δρ. Χατζημπέη: Νέα ασθένεια της εποχής το λιπώδες ήπαρ

Η μη αλκοολική λιπώδης νόσος ήπατος ή αλλιώς λιπώδες ήπαρ αφορά το λίπος στο συκώτι και αποτελεί τη νέα ασθένεια της εποχής η οποία πλήττει το 25% του πληθυσμού.

Σύμφωνα με την κλινική διαιτολόγο-διατροφολόγο και λέκτορα κλινικής διαιτολογίας στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου Δρ. Έλενα Χατζημπέη, η νόσος αφορά τη συσσώρευση λίπους στο συκώτι (5 -10% συσσώρευση τριγλυκεριδίων) αλλά δεν οφείλεται σε αλκοόλ ή άλλη φαρμακευτική αιτία.

Συγκεκριμένα, μπορεί να οδηγήσει σε μη αλκοολική στεατοηπατίτιδα, όπου συσσωρεύεται λίπος στο συκώτι και συνυπάρχει με φλεγμονή, καθώς επίσης μπορεί να οδηγήσει σε κίρρωση ήπατος.

Άλλοι παράγοντες που συμβάλλουν στην παθογένεση της νόσου, σύμφωνα με την ειδικό, είναι η εντερική δυσβίωση, δηλαδή τα τεχνητά γλυκαντικά έχουν πιθανό ρόλο στην αλλοίωση του μικροβιώματος (δυσβίωση) και ως εκ τούτου διαταράσσουν τη φυσιολογική χλωρίδα του εντέρου.

«Υποθέτουμε ότι η αυξημένη κατανάλωση γλυκαντικών μπορεί περαιτέρω να οδηγήσει σε αύξηση του επιπολασμού της νόσου», αναφέρει.

 Η Δρ Χατζημπέη, επισημαίνει ότι καθώς οι επιδημίες της παχυσαρκίας και του σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2 αυξάνονται παγκοσμίως, ο επιπολασμός της νόσου του λιπώδους ήπατος αυξάνεται αναλογικά.

Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία ο επιπολασμός του λιπώδους ήπατος στο γενικό πληθυσμό εκτιμάται ότι είναι 25% , ενώ το 13% του παγκόσμιου ενήλικου πληθυσμού είναι παχύσαρκοι και το 39% είναι υπέρβαροι.

Η Δρ Χατζημπέη αναφέρει ακόμη ότι σε μία μετα-ανάλυση το 51% των ασθενών με λιπώδες ήπαρ ήταν παχύσαρκοι, το 23% είχαν διαβήτη, το 69% είχαν υπερλιπιδαιμία, το 39% είχαν υπέρταση και το 42% είχαν μεταβολικό σύνδρομο.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η παχυσαρκία και ο διαβήτης αυξάνουν τον κίνδυνο για λιπώδες ήπαρ και η παρουσία του διαβήτη επιταχύνει την πορεία του λιπώδους ήπατος και αποτελεί δείκτη προχωρημένης ίνωσης και θνησιμότητας.

Σημειώνει επίσης ότι η νόσος περιλαμβάνει ένα ετερογενές φάσμα ασθενειών όπως γενετικοί παράγοντες, σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών, υποθυεροειδισμό, ανεπάρκεια αυξητικής ορμόνης κ.ά. Όμως απαιτούνται περισσότερες μελέτες για να καθοριστεί οριστικά αυτή η σχέση, υπογραμμίζει.

Απολαμβάνετε το περιεχόμενο μας? Εγγραφείτε στο newsletter μας!

Αν και οι περισσότεροι ασθενείς με λιπώδες ήπαρ είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι, ορισμένοι μπορεί να έχουν φυσιολογικό Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ).

Οι μόνες αποδεδειγμένες θεραπείες της νόσου είναι η απώλεια βάρους και η αύξηση της σωματικής δραστηριότητας.

«Μικρές αλλαγές στοχεύοντας προς στον μεσογειακό τρόπο ζωής, μαζί με την απώλεια βάρους, μπορεί να είναι μια επιλογή θεραπείας για ασθενείς με λιπώδες ήπαρ», καταλήγει.

Της Ουρανίας Στυλιανού