Αυξημένα τα διαζύγια στην Κύπρο λόγω προβλημάτων επικοινωνίας

Αυξημένα παρουσιάζονται τα διαζύγια στην Κύπρο από το 2020 έως το 2021, σύμφωνα με στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας και σύμφωνα με τους ειδικούς, η επικοινωνία αποτελεί ένα από τους κυριότερους λόγους.

Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της Στατιστικής Υπηρεσίας «Η Κύπρος σε αριθμούς», τα διαζύγια αλλά και οι γάμοι από το 2020 έως το 2021 παρουσίασαν αύξηση.

Συγκεκριμένα, τα διαζύγια το 2020 ήταν 1.869, ενώ το 2021 αυξήθηκαν σε 2.061. Εντούτοις, από το 2018 έως το 2021 καταγράφηκε μικρή μείωση αφού το 2018 τα διαζύγια ήταν 2.114.

Επίσης, οι γάμοι το 2020 ήταν 4.028 και μέχρι το 2021 αυξήθηκαν στους 8.578. Σημειώνεται ότι σε αυτό ενδεχομένως να συνέβαλε το γεγονός ότι λόγω της πανδημίας Covid-19 πολλοί γάμοι αναβλήθηκαν, με αποτέλεσμα να προγραμματιστούν για το επόμενο έτος.

Ωστόσο, από το 2018 έως το 2021, οι γάμοι φαίνεται να μειώθηκαν, αφού το 2018 έγιναν 13.783 γάμοι.

Προβλήματα επικοινωνίας και βοήθεια σε ειδικό

Η συστηματική οικογενειακή ψυχολόγος, Κατερίνα Μιχαήλ, σχολιάζοντας την αύξηση των διαζυγίων από το 2020-2021, ανέφερε στο YgeiaWatch ότι «πλέον ο κόσμος ψάχνει βοήθεια όταν φτάνει στο απροχώρητο».

Όπως δηλώνει, «οι γάμοι δεν είναι δεδομένοι και πολλές φορές τα ζευγάρια αντί να έρχονται όταν τα προβλήματα επικοινωνίας δεν είναι λειτουργικά, έρχονται όταν φτάνουν στο απροχώρητο».

Πρόσθεσε ότι τα ζευγάρια συνήθως προσπαθούν να λύσουν μόνοι τους τα προβλήματα που έχουν «με αποτέλεσμα να τα χειροτερεύουν ή πολλές φορές εμπλέκεται και η ευρύτερη οικογένεια στα προβλήματα του ζευγαριού».

Σημειώνει ότι η επικοινωνία είναι ένα μεγάλο κομμάτι στη σχέση ενός ζευγαριού, καθώς επίσης και οι παρεμβάσεις από την ευρύτερη οικογένεια. «Δηλαδή ότι κάποιοι άνθρωποι δεν ξεχωρίζουν σαν οντότητα στο ζευγάρι τους από την ευρύτερη οικογένεια», συμπληρώνει.

«Θεωρώ ότι όταν η επικοινωνία στο ζευγάρι ξεκινά να μην είναι λειτουργική, η απόσταση ανοίγει ανάμεσα στο ζευγάρι και ο καθένας αυτή την απόσταση μπορεί να τη βιώνει εντελώς διαφορετικά», αναφέρει, επισημαίνοντας ότι «η δουλειά του ειδικού είναι  να σε βοηθήσει να κατανοήσεις κάποια μοτίβα και να προσπαθήσεις να τα αλλάξεις».

Η κλινική ψυχολόγος, Σιμώνη Παπαϊωάννου, αναφέρει στο YgeiaWatch ότι «παρουσιάζεται μια αδυναμία στην επικοινωνία των αναγκών του κάθε ατόμου, στα θέλω του, στα σημαντικά γι’ αυτόν ζητήματα με αποτέλεσμα συχνά το ζευγάρι να απομακρύνεται, να δίνει χώρο σε αρνητικά συναισθήματα να εισέλθουν στην σχέση/ γάμο και πιθανόν να καταλήξουν στο διαζύγιο».

Όπως εξηγεί, «αυτό πηγάζει από την σκέψη πως εάν επικοινωνήσουν τις ανάγκες τους, αυτές δεν θα ικανοποιηθούν, θα προκαλέσουν εντάσεις και καυγάδες και αυτό προκαλεί φόβο στα άτομα».

Η πανδημία ανέδειξε τα υπάρχοντα προβλήματα 

Αναφορικά με το πώς οι συνθήκες της πανδημίας Covid-19 και ο εγκλεισμός μπορεί να επηρέασαν τη σχέση των ζευγαριών, η κ. Μιχαήλ εξηγεί ότι «οι άνθρωποι ξαφνικά έχασαν τη ρουτίνα τους και βρέθηκαν στο ίδιο σπίτι περισσότερες ώρες, εκεί όπου υπήρχε το πρόβλημα και επανερχόταν, το πρόβλημα βγήκε προς τα έξω».

Παρόλα αυτά, δεν φταίει εξολοκλήρου η πανδημία, σημειώνει, «απλά κάποια θέματα προϋπήρχαν και αναδείχθηκαν μέσα από το χρόνο που πέρασε ο καθένας σπίτι του με τον/την σύντροφο του».

Σύμφωνα με την κ. Παπαϊωάννου, η πανδημία έφερε στο φως ποικίλα προβλήματα και δυσκολίες όπως οικονομικά ζητήματα (ανεργία, λιγότερα έσοδα), άγχος, στρες αλλά και αρνητικά συναισθήματα όπως θλίψη, απογοήτευση, θυμό.

«Παράλληλα η πανδημία έκανε πρόσφορο το έδαφος για εκδήλωση ψυχικών διαταραχών (όπου υπήρχε η προδιάθεση και άλλοι παράγοντες κληρονομικότητα, χαμηλή ψυχική ανθεκτικότητα, συνθήκες ζωής, ασθένειες κτλ.)», σημειώνει.

Αναφέρει, ακόμη, ότι εν μέσω πανδημίας παρατηρήθηκαν ακόμα υψηλότερα ποσοστά κακοποίησης και βίας  στην οικογένεια κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού, κάτι που φαίνεται να συνέβαλε στην αύξηση των διαζυγίων.

Άλλοι παράγοντες που οδηγούν σε διαζύγιο

Πέραν από τα παραπάνω, σύμφωνα με την κ. Μιχαήλ, άλλοι παράγοντες που μπορεί να οδηγήσουν ένα ζευγάρι σε διαζύγιο είναι τα οικονομικά σε μια οικογένεια, η σεξουαλική ζωή του ζευγαριού, καθώς επίσης και το αν νιώθουν οι σύντροφοι ότι είναι σημαντικοί ο ένας για τον άλλο.

«Πολλά ζευγάρια πέφτουν στην παγίδα όταν κάνουν παιδιά να έχουν ως μοναδικό στόχο στη ζωή τους να μεγαλώσουν καλά τα παιδιά τους, με αποτέλεσμα να μην δίνουν ιδιαίτερη σημασία στη σχέση τους με τον σύντροφο τους ή να τη θεωρούν δεδομένη», προσθέτει.

Η κ. Παπαϊωάννου, αναφέρει ότι «τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έκαναν ευκολότερη αυτή τη διαδικασία εύρεσης νέου συντρόφου και πολλές φορές παρατηρούμε πως τα άτομα πριν το διαζύγιο έχουν ήδη αναπτύξει κάποια άλλη σχέση».

«Σε αυτό το σημείο, προσθέτουμε και τις πολλές επιλογές που μπορεί να υπάρχουν και γεννούν ένα αίσθημα αμφιβολίας εάν πράγματι έχουν επιλέξει τον καλύτερο γι’ αυτούς σύζυγο/σύντροφο ή αν θα ήταν καλύτερα με κάποιον άλλον», συμπληρώνει.

Έθεσε επίσης το ζήτημα κακοποίησης των γυναικών, «οι οποίες τα τελευταία χρόνια έχουν αποκτήσει φωνή και είναι αποδεκτό να επιθυμεί και η γυναίκα να τερματίσει έναν γάμο ακόμα κι αν ο άντρας δεν το επιθυμεί, κάτι που σε πιο κλειστές κοινωνίες ή μερικά χρόνια πριν δεν ήταν ιδιαίτερα αποδεκτό».

Αναφέρει, επίσης, ότι παρατηρείται μια γενικότερη έκπτωση στις κοινωνικές και επικοινωνιακές δεξιότητες των ατόμων  στο οποίο έχει συμβάλει η πανδημία, η τεχνολογία, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ο τρόπος ζωής και οι απαιτητικοί ρυθμοί του. 

«Πιθανόν έχουμε χάσει την υπομονή, την επιμονή, τη θέληση μας για να συσχετιστούμε με έναν άλλον άνθρωπο, ουσιαστικά, βαθιά και με ανιδιοτέλεια. Φαίνεται πως δυσκολευόμαστε να συγχωρέσουμε, να συμβιβαστούμε να ακούσουμε και να κατανοήσουμε τον άνθρωπο που κάποια στιγμή έστω επιλέξαμε να συμπορευτούμε», εξηγεί.

Προσθέτει ότι σε γενικές γραμμές παρατηρείται ότι κυρίως οι γυναίκες απευθύνονται σε κάποιο ειδικό και λιγότερο οι άνδρες και αυτό οφείλεται και στη φύση των γυναικών που είναι πιο κοντά στο συναίσθημα τους, διαισθάνονται πιο νωρίς τυχόν προβλήματα αλλά και κοινωνικά  είναι ευρέως πιο αποδεκτό να αναζητούν κάποια βοήθεια και να εκφράζουν συναισθήματα.

«Παρόλα αυτά, τα τελευταία χρόνια τείνει να αλλάζει αυτό με αργούς διστακτικούς ρυθμούς αλλά δίνει ένα αίσθημα αισιοδοξίας πως και ο ανδρικός πληθυσμός θα  αναζητά κάποια επαγγελματική βοήθεια, όταν χρειάζεται. Αυτό όμως που συμβαίνει είναι πως συνήθως αναζητά κανείς βοήθεια όταν ήδη μέσα του έχει καταλήξει πως θέλει να τερματίσει το γάμο και ζητά ουσιαστικά στήριξη ώστε να βρει τη δύναμη να φύγει», δηλώνει.

Η κ. Μιχαήλ συμβουλεύει τα ζευγάρια ότι ο καθένας πρέπει να πάρει την ευθύνη του σε μία σχέση, δηλαδή ο καθένας να δει πώς μπορεί να καλυτερεύσει τη σχέση του και εάν δεν μπορούν, τότε να ζητήσουν βοήθεια.

Απολαμβάνετε το περιεχόμενο μας? Εγγραφείτε στο newsletter μας!

Όσον αφορά την αύξηση των γάμων, η κ. Παπαϊωάννου αναφέρει ότι αυτό μπορεί να συμβαίνει «τόσο γιατί πολλοί γάμοι αναβλήθηκαν και μαζεύτηκαν μετά την πανδημία αρκετοί, όσο και γιατί κάποιοι επέλεξαν πιο νωρίς ίσως να συγκατοικήσουν λόγω του εγκλεισμού και εν τέλει να προχωρήσουν σε γάμο».

Η κ. Μιχαήλ σημειώνει ότι το θετικό είναι ότι οι άνθρωποι κρατούν τον γάμο ως κάτι θετικό στη ζωή τους.

Της Ουρανίας Στυλιανού