Ανοίγει ο δρόμος για έγκαιρη διάγνωση της αμυλοείδωσης

Έλληνες καρδιολόγοι της Α’ Καρδιολογικής Κλινικής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ), στη Μονάδα Καρδιογενετικής και Αθλητικής Καρδιολογίας, ανέπτυξαν έναν νέο, έξυπνο και οικονομικά αποδοτικό τρόπο για την έγκαιρη διάγνωση της καρδιακής αμυλοείδωσης τρανσθυρετίνης, αξιοποιώντας δεδομένα από παλαιότερες εξετάσεις. Η καινοτόμος αυτή προσέγγιση δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο επιστημονικό περιοδικό Amyloid.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, η αμυλοείδωση αφορά παθολογική αναδίπλωση μιας πρωτεΐνης που μεταφέρει τη φυσική ορμόνη του θυρεοειδούς, τη θυροξίνη. Αυτή η πρωτεΐνη, η τρανσθυρετίνη, αντί να φύγει από τον οργανισμό όταν επιτελέσει το έργο της, «τσαλακώνεται», δεν φεύγει, αλλά πάει σε όργανα όπως η καρδιά, οι νεφροί, σε νεύρα, στο γαστρεντερικό σύστημα (στομάχι, έντερα), στις αρθρώσεις και δυσχεραίνει τη λειτουργία τους. Όταν αυτή η πρωτεΐνη συσσωρεύεται στα όργανα κάνει την αμυλοείδωση.

Όπως αναφέρουν, «εμείς σε μία μεγάλη πολυκεντρική μελέτη πήραμε τις αξονικές τομογραφίες θώρακος και αγγείων που ήδη είχαν κάνει 600 ασθενείς με στένωση αορτής στο δικό μας και άλλα καρδιολογικά κέντρα της Ελλάδας, αλλά και της Κύπρου και μελετήσαμε την πιθανότητα να έχει κάποιος καρδιακή αμυλοείδωση, χρησιμοποιώντας πολύ εξελιγμένη τεχνική τεχνητής νοημοσύνης. Δηλαδή αναλύοντας την αξονική τομογραφία, βρήκαμε τα χαρακτηριστικά εκείνα, τα οποία αναδεικνύουν τη συγκεκριμένη νόσο. Έτσι, λοιπόν, αν κάποιος κάνει μία αξονική τομογραφία για άλλο λόγο, εμείς μπορούμε να βρούμε αν έχει αμυλοείδωση ή όχι. Εξελίξαμε και πιστοποιήσαμε αυτή την τεχνική, η οποία μπορεί αρκετά σύντομα να είναι και ένα εργαλείο διαθέσιμο που κανείς μπορεί να το ενσωματώσει στους αξονικούς τομογράφους».

Τη σημαντική αυτή εξέλιξη ανακοίνωσε σε συνέντευξή του στο Πρακτορείο FM ο καθηγητής Καρδιολογίας του ΕΚΠΑ και υπεύθυνος της Μονάδας Καρδιογενετικής και Αθλητικής Καρδιολογίας, Χαράλαμπος Βλαχόπουλος, ένας εκ των τριών κύριων ερευνητών της μελέτης. Ο καθηγητής επισήμανε ότι ένας στους δέκα ασθενείς με στένωση αορτής πάσχει από καρδιακή αμυλοείδωση χωρίς να το γνωρίζει. Οι άλλοι δύο κύριοι ερευνητές της μελέτης είναι ο επίκουρος καθηγητής Καρδιολογίας Αλέξιος Αντωνόπουλος και ο καθηγητής Καρδιολογίας Κωνσταντίνος Τσιούφης.

Ο κ. Βλαχόπουλος παραχώρησε τη συνέντευξη και ως Πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής του συνεδρίου «Καρδιακή Αμυλοείδωση- Γενετικές Μυοκαρδιοπάθειες- Αθλητική Καρδιολογία», που διοργανώνεται από την Α’ Καρδιολογική Κλινική του ΕΚΠΑ και τη Μονάδα του, η οποία αποτελεί την πρώτη ιστορική Μονάδα Μυοκαρδιοπαθειών και Αθλητικής Καρδιολογίας στην Ελλάδα με σημαντικό κλινικό και ερευνητικό έργο. Το συνέδριο διεξάγεται από την Πέμπτη έως και σήμερα, Σάββατο, στο Αμφιθέατρο Cotsen της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών.

Όπως αναφέρει ο κ. Βλαχόπουλος, η καρδιακή αμυλοείδωση προσβάλλει κυρίως, αλλά όχι μόνο, μεγαλύτερους σε ηλικία ανθρώπους. «Είναι μία νόσος που την αγνοούσαμε στο παρελθόν, γιατί δεν υπήρχαν και διαγνωστικές τεχνικές να την βρούμε έγκαιρα, αλλά δεν υπήρχε και θεραπεία, μέχρι σχετικά πρόσφατα. Οπότε τώρα που έχουμε περισσότερα εργαλεία στα χέρια μας, μπορούμε να πούμε ότι σε κάποιες περιπτώσεις, υποκατηγορίες ασθενών όπως π.χ με στένωση αορτής, η νόσος αυτή μπορεί να είναι και αρκετά συχνή. Επίσης, η νόσος αρκετά συχνά συνυπάρχει με καρδιακή ανεπάρκεια με διατηρημένο κλάσμα εξώθησης», σημειώνει.

Οι ασθενείς με αμυλοείδωση, αν δεν πάρουν θεραπεία, έχουν πολύ κακή πρόγνωση, καθώς 1 στους 4 θα πεθάνει μέσα στα επόμενα δύο χρόνια, τονίζει ο κ. Βλαχόπουλος.

«Αντιθέτως αν πάρει τη θεραπεία, η οποία είναι μία πολύ απλή θεραπεία, ένα χάπι από του στόματος στις περισσότερες περιπτώσεις, και πολύ αποτελεσματική, μπορεί να βελτιώσει μέχρι και 30% την πιθανότητα να ζήσει, αλλά και την ποιότητα της ζωής του, που είναι και το ζητούμενο στις μεγαλύτερες ηλικίες», δηλώνει.

Απολαμβάνετε το περιεχόμενο μας? Εγγραφείτε στο newsletter μας!

Μπορεί κανείς ανιχνεύοντας την αμυλοείδωση πρώιμα να μη χρησιμοποιήσει κοστοβόρες για το σύστημα εξετάσεις, αλλά αντίθετα να βοηθήσει το σύστημα υγείας, χορηγώντας πιο γρήγορα τις διαθέσιμες θεραπείες, έτσι ώστε να υπάρχει χαμηλότερη νοσηρότητα, μικρότερη πρόσβαση σε δομές υγείας, χαμηλότερο κόστος στα ασφαλιστικά ταμεία, καταλήγει ο καθηγητής Βλαχόπουλος.