Ομοφοβία: Τι είναι και γιατί πρέπει να την εξαλείψουμε

Είναι φυσιολογικό και θεμιτό στην ενήλικη ζωή να έχουμε μία συγκεκριμένη σεξουαλική ταυτότητα, αλλά και να ασκούμε κάποιου είδους "εσωτερική" (μέσα στο μυαλό μας και συζητώντας ιδιωτικά με τους οικείους μας) κριτική στις επιλογές των άλλων, όταν αυτές είναι μακριά από τις δικές μας, και ξένες προς τη νοοτροπία μας. Είναι ανθρώπινο και γνώριμο σε όλους μας να ...αποστασιοποιούμαστε από ό,τι είναι διαφορετικό από αυτό που πιστεύουμε και από αυτό που είμαστε! Αυτό που δεν είναι αποδεκτό -επειδή πρώτα από όλα κάνει κακό στον ψυχισμό μας αλλά και στις κοινωνικές μας επαφές- είναι η άσκηση λεκτικής βίας, η έλλειψη ευγένειας, η περιθωριοποίηση και τελικά ο φόβος για όποιον επιλέγει να κάνει σεξ με το ίδιο φύλο ή και με τα δύο φύλα. 

Ο επίσημος ορισμός έχει ως εξής: "Η ομοφοβία, ομοφυλοφοβία ή ομοερωτοφοβία, είναι η αποστροφή ή οι διακρίσεις με αφετηρία το σεξουαλικό προσανατολισμό ή γενικότερα σε βάρος των ΛΟΑΤ+ ατόμων. Η λέξη είναι αντιδάνειο από την αγγλική Ηomophobia που ετυμολογείται από τις ελληνικές λέξεις ομός (όμοιος) και φοβία. Η ομοφοβία μπορεί να περιλαμβάνει μίσος, εχθρότητα ή αποδοκιμασία των ομοφυλόφιλων ανθρώπων, της ομοφυλοφιλικής συμπεριφοράς, που οδηγεί στην εκδήλωση μισαλλοδοξίας. Συχνά φτάνει ως το σημείο να εκδηλώνεται πολύ επικίνδυνα, όπως μέσω λεκτικής βίας και με ομοφοβικά εγκλήματα μίσους όπως επιθέσεις, ξυλοδαρμούς, ακόμη και φόνους. Τα άτομα που ενεργούν με τέτοιους τρόπους περιγράφονται ως ομοφοβικά και θεωρείται ότι έχουν αισθήματα κοινωνικής ανασφάλειας ή το κάνουν ως αυτοεπιβεβαίωση του σεξουαλικού προσανατολισμού τους...".

Διότι γιατί να το κάνει κάποιος υπό φυσιολογικές συνθήκες; 

Μπορούμε να πιστεύουμε ό,τι θέλουμε και να ζούμε όπως θέλουμε. Γιατί ασχολούμαστε ενεργά με τον τρόπο ζωής και ειδικά με τις προσωπικές επιλογές κάποιου άλλου; Τι προσπαθούμε να ξορκίσουμε μέσα από την επίθεση σε έναν άλλο άνθρωπο που δεν μάς έχει βλάψει, ούτε μάς ζητάει να γίνουμε όπως εκείνος αλλά ούτε εκείνος μπορεί να αλλάξει αυτό που είναι;

Κάποιοι αντιλέγουν στα παραπάνω ότι πολλές φορές οι ομοφυλόφιλοι "προκαλούν με τις εκδηλώσεις έρωτα σε δημόσιους χώρους". Αλλά το ερώτημα είναι, οι ετεροφυλόφιλοι δεν προκαλούν όταν φιλιούνται, αγκαλιάζονται και κάνουν άσεμνες χειρονομίες μέσα σε κόσμο και δη μπροστά σε μικρά παιδιά; 

Η πρόκληση έχει να κάνει με την προσωπικότητα αυτού που την πράττει και τις ιδέες αυτού που την παρακολουθεί! 

Όταν νιώθουμε ότι κάποιος μπροστά μας προκαλεί το κοινό αίσθημα (όποια σεξουαλική ταυτότητα κι αν έχει), μπορούμε να αποχωρήσουμε και να μην τον βλέπουμε. Το ίδιο δεν θα κάναμε αν ο διευθυντής μας μίλαγε με άσχημες εκφράσεις μπροστά μας; Μήπως επειδή αυτόν τον έχουμε ανάγκη, θα κάναμε ότι δεν ακούσαμε, ενώ αν το έκανε ένα ομοφυλόφιλο, νεαρό παιδί στο δρόμο θα νευριάζαμε; 

Όλα είναι σχετικά και έχουν να κάνουν με τη νοοτροπία μας. Μία νοοτροπία που πρέπει να αποκτήσει πιο πλούσιο λεξιλόγιο: Η συμπερίληψη, η ανοχή, η κατανόηση, η αποδοχή στο διαφορετικό, τελικά η αγάπη στον άνθρωπο είναι χρήσιμο να μην μάς αφορά μόνο όταν προσευχόμαστε, αλλά και όταν βλέπουμε τον εαυτό μας στον καθρέπτη ως αμέμπτου ηθικής, αλάνθαστο, αναμάρτητο και τέλειο σε όλα!

Απολαμβάνετε το περιεχόμενο μας? Εγγραφείτε στο newsletter μας!

Αν από μόνοι μας δεν μπορούμε να τα κατακτήσουμε όλα τα παραπάνω, είναι χρήσιμο τον 21ο αιώνα να ζητήσουμε τη βοήθεια ενός ψυχολόγου που θα αναζητήσει τις βαθιές αιτίες οι οποίες μάς εμποδίζουν. Το ίδιο πρέπει να κάνουμε άλλωστε αν περιθωριοποιούμε τα ΑμεΑ, νιώθουμε αποστροφή για τους ανήμπορους ηλικιωμένους, κοροϊδεύουμε τα άτομα με παραπάνω κιλά και πάει λέγοντας...