Θέλουμε κοινωνικότητα, χώρους αναψυχής και ηρεμία

Η μοναξιά, η ηχορύπανση και η κακή ποιότητα ατμόσφαιρας, οδηγούν τους κατοίκους των πόλεων σε κατάθλιψη. Αυτό είναι το συμπέρασμα νέας μελέτης που έδειξε ότι τα ποσοστά κατάθλιψης είναι αυξημένα κατά 39% στους ανθρώπους που ζουν με μεγάλες πόλεις σε σχέση με όσους ζουν σε επαρχιακές πόλεις και χωριά. 

Σύμφωνα με τους ερευνητές Δρ Karen Chen και Stephan Barthel, «κάποιες αστικές περιοχές είναι καλύτερες από άλλες» αλλά τα συμπεράσματα δεν αλλάζουν. Η μελέτη που εκπόνησαν με τη συνεργασία από τη μεταδιδακτορική υπότροφο Δρ Donnelley στο τμήμα Γεωγραφίας του Πανεπιστημίου Yale και τον επικεφαλής ερευνητή Αστικής Βιωσιμότητας στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης, και η οποία δημοσιεύεται στο Science Advances, δείχνει πώς η ζωή στα προάστια μπορεί να βελτιώσει την ψυχική υγεία.

Μέσα από τη χρήση εργαλείων μηχανικής μάθησης, μιας μεθόδου ανάλυσης δεδομένων από το πεδίο της τεχνητής νοημοσύνης, η ομάδα από τα Πανεπιστήμια του Yale (ΗΠΑ), της Στοκχόλμης και του Γκέβλε (Σουηδία) καθώς και του Άαρχους (Δανία) εξέτασε δορυφορικές εικόνες όλων των κτιρίων στη Δανία για 30 χρόνια (1987-2017).

Στη συνέχεια συνεκτίμησαν τις διευθύνσεις κατοικιών, τα μητρώα υγείας και κοινωνικοοικονομικής κατάστασης της χώρας για να αναδείξουν τους παράγοντες κινδύνου κατάθλιψης.

Τα αποτελέσματα δεν συσχέτισαν τα πυκνοκατοικημένα αστικά κέντρα με την εκδήλωση κατάθλιψης, πιθανότατα κατά τους ερευνητές λόγω του ότι προσφέρονται για εντονότερη κοινωνική ζωή και δικτύωση, στοιχεία που έχουν συνδεθεί με καλύτερη ψυχική υγεία. Ούτε όμως και οι αγροτικές περιοχές συνδέθηκαν με συμπτώματα από την ψυχική σφαίρα, με τη μελέτη να καταλήγει ότι οι πολυκατοικίες (με περισσότερους από 4 ορόφους) σε κεντρικές τοποθεσίες ή σε κοντινά προάστια με εύκολη πρόσβαση σε ανοιχτούς χώρους -όπως πάρκα με πράσινο ή ακτές- συνδέθηκαν με εκπληκτικά χαμηλό κίνδυνο κατάθλιψης.

Οι πλέον «απειλητικές» για την ψυχική υγεία περιοχές και τύποι κατοικίας, ήταν τα σχετικά αραιοκατοικημένεα προάστια με χαμηλές κατοικίες ή μονοκατοικίες.

Οι μεγάλες αποστάσεις που πρέπει να διανύονται με το αυτοκίνητο, οι λιγότεροι δημόσιοι χώροι και η αραιή κατοίκηση που αποτρέπει τη δημιουργία χώρων όπου οι άνθρωποι θα μπορούσαν να συγχρωτίζονται όπως καταστήματα, καφετέριες και εστιατόρια, εξηγούν εν πολλοίς τα ευρήματα της μελέτης, χωρίς να σημαίνει ΄τι δεν υπεισέρχονται άλλοι παράγοντες ή ότι η ζωή σε προάστιο δεν έχει και οφέλη, όπως π.χ. ηρεμία για ανθρώπους που αναζητούν μεγαλύτερη ιδιοτικότητα.

Αυτό που κυρίως αναφέρει η μελέτη,  είναι η αλλαγή του παραδείγματος και η απομάκρυνση από τη λογική της ζωής σε προάστια με μονοκατοικίες και εξάρτηση από το αυτοκίνητο, προκειμένου να αμβλυνθούν οι επιπτώσεις στην ψυχική υγεία καθώς και από την κλιματική αλλαγή.

Απολαμβάνετε το περιεχόμενο μας? Εγγραφείτε στο newsletter μας!

Τέλος, τα ευρήματα επισημαίνουν πόσο κοινωνικό ον είναι ο άνθρωπος, για τον οποίο είναι αναγκαία η δημιουργία ζωντανών κοινοτήτων πρόσφορων για καταστήματα, επιχειρήσεις και δημόσιες συγκοινωνίες, αφήνοντας όμως περιθώριο για ανοιχτούς δημόσιους χώρους.