Ακραίες σεξουαλικές συμπεριφορές

Μαζοχισμός, σαδισμός, παρενδυσία, είναι μερικές μόνο από τις σεξουαλικές παρακλήσεις που ξεφεύγουν από την νόρμα της πλειοψηφίας και θεωρούνται ακραίες σεξουαλικές συμπεριφορές.

Κι ενώ σε γενικές γραμμές ό, τι κάνουν ενήλικες με κοινή συναίνεση χωρίς να βάζουν σε κίνδυνο την σωματική τους ακεραιότητα θεωρείται «αποδεκτό», υπάρχει μια αρκετά μεγάλη γκάμα σεξουαλικών συμπεριφορών που δεν υιοθετούνται από την πλειοψηφία τν ανθρώπων και πολλοί τις χαρακτηρίζουν ως ακραίες και «ανώμαλες». Βαριά έκφραση η τελευταία και μη αποδεκτή από τους ψυχολόγους και ψυχιάτρους. Παρόλα αυτά χρησιμοποιείται κατά κόρον από εμάς τους μη ειδικούς έστω κι αν κάποιοι βαθιά μέσα μας θα θέλαμε να τις δοκιμάσουμε αλλά ντρεπόμαστε να το παραδεχτούμε ακόμα και στον εαυτό μας…

Ας δούμε μερικές από αυτές τις …ακρότητες:

Σαδισμός: Σεξουαλικές φαντασιώσεις και συμπεριφορές που προκαλούν σωματικό ή ψυχολογικό πόνο σε ένα άλλο άτομο.

Μαζοχισμός: Συμπεριφορές και φαντασιώσεις που προκαλούν σωματικό και ψυχολογικό πόνο σε εμάς τους ίδιους.

Φετιχισμός: Η δυνατότητα ερεθισμού μέσω ενός αντικειμένου. Τα πιο συνηθισμένα αντικείμενα φετίχ είναι τα παπούτσια, οι μπότες, οι κάλτσες, τα καλσόν.

Ηδονοβλεψία: Υπάρχει μια εμμονή στην παρακολούθηση άλλων ατόμων γυμνών ή που έρχονται σε σεξουαλική συνεύρεση.

Μεροφιλία: Ο άνδρας εστιάζει με αποκλειστικότητα και εμμονή σε συγκεκριμένα σημεία του γυναικείου σώματος, όπως είναι το στήθος, οι γάμπες, τα πόδια, τα δάκτυλα κ.ά.

Επιδειξιμανία: Η ανάγκη για επίδειξη των γεννητικών οργάνων σε μια ανυποψίαστη γυναίκα.

Εφαψιομανία: Γίνεται σε χώρους με πολύ κόσμο, π.χ. στα μέσα μαζικής μεταφοράς, όπου το άτομο διεγείρει τα γεννητικά του όργανα στο σώμα μιας γυναίκας.

Παρενδυσία: Ο άνδρας φοράει γυναικεία ρούχα, συμπεριφορά που του προκαλεί έντονη σεξουαλική διέγερση για να έχει σεξουαλική επαφή ή αυνανισμό. Ενώ φαίνεται για μια ομοφυλοφιλική συμπεριφορά, οι άνδρες με παρενδυσία είναι κυρίως ετεροφυλόφιλοι.

Στις περισσότερες περιπτώσεις εντοπίζονται στο άτομο ψυχολογικά προβλήματα που ξεκινούν από τη πρώτη εφηβική ηλικία ενώ η παρέμβαση και η θεραπεία στην ενήλικη ζωή είναι πολύχρονη και δύσκολη.