Εξουθενωμένες οι γυναίκες, αναζητούν ευέλικτη εργασία

Η πανδημία συνεχίζει να επιβαρύνει σοβαρά τις γυναίκες, σύμφωνα με παγκόσμια έρευνα της Deloitte για τις αλλαγές και προκλήσεις στην αγορά εργασίας.

Οι απαντήσεις 5.000 γυναικών στο χώρο εργασίας σε 10 χώρες δείχνουν ότι η επαγγελματική εξουθένωση, έχει φτάσει σε ανησυχητικά υψηλά επίπεδα. Ταυτόχρονα, πολλές γυναίκες έχουν πάρει αποφάσεις σταδιοδρομίας και ζωής με γνώμονα τις εμπειρίες τους κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Για ορισμένες, αυτό σήμαινε την αναζήτηση νέων, πιο ευέλικτων προτύπων εργασίας. Για άλλες, σήμαινε ότι εγκαταλείπουν εντελώς τους εργοδότες τους ή το εργατικό δυναμικό.

Σημειώνεται ότι η εκτεταμένη επαγγελματική εξουθένωση τροφοδοτείται από τα αυξανόμενα επίπεδα στρες Το 53% των γυναικών που συμμετείχαν στην έρευνα λένε ότι τα επίπεδα άγχους τους είναι υψηλότερα από ό,τι πριν από ένα χρόνο και σχεδόν οι μισές αισθάνονται εξουθενωμένες.

Ενώ στη φετινή έρευνα η ψυχική ευεξία αξιολογείται ως ελαφρώς καλύτερη από την περσινή, σχεδόν οι μισές γυναίκες λένε ότι η ψυχική τους υγεία είναι κακή/πολύ κακή.

Το ένα τρίτο έχει πάρει άδεια από την εργασία λόγω προκλήσεων ψυχικής υγείας, ωστόσο μόνο το 43% αισθάνεται άνετα να μιλήσει για αυτές τις προκλήσεις στο χώρο εργασίας. Επιπλέον, λίγο πάνω από το ένα τρίτο των γυναικών αξιολογούν την ικανότητά τους να αποχωρούν από την εργασία ως φτωχή/πολύ φτωχή και το 42% αυτής της ομάδας ανησυχεί ότι η εξέλιξη της σταδιοδρομίας τους θα επηρεαστεί εάν δεν είναι συνεχώς διαθέσιμες.

Περισσότερες από τις μισές (53%) δήλωσαν ότι αγχώνονται περισσότερο από ό,τι πριν από ένα χρόνο και σχεδόν οι μισές (46%) αναφέρουν ότι αισθάνονται εξαντλημένες. Παρόλα αυτά, μόνο το 43% αισθάνεται άνετα να μιλάει για προκλήσεις ψυχικής υγείας στο χώρο εργασίας, μόνο το 44% λέει ότι λαμβάνει επαρκή υποστήριξη από τον εργοδότη όσον αφορά την ψυχική υγεία και το 33% έχει πάρει άδεια για λόγους ψυχικής υγείας.

Η ανάλυση δείχνει ότι τα υψηλά επίπεδα επαγγελματικής εξουθένωσης βιώνονται σε μεγάλο βαθμό από γυναίκες σε ρόλους μεσαίας διοίκησης και νεότερες γυναίκες (ηλικίας 18 έως 25 ετών). Οι γυναίκες σε εθνοτικές μειονοτικές ομάδες είναι επίσης πιο πιθανό να αισθάνονται εξαντλημένες από εκείνες που δεν ανήκουν σε μειονοτική ομάδα.

Επίσης, είναι λιγότερο πιθανό να αισθάνονται άνετα μιλώντας για την ψυχική τους υγεία στο χώρο εργασίας ή αποκαλύπτοντάς το ως λόγο απουσίας τους. Η εκτεταμένη εξουθένωση επιδεινώνεται από την κακή ισορροπία εργασίας/ζωής και την αδυναμία «απενεργοποίησης» από την εργασία.

Η μεγάλη παραίτηση πρόκειται να συνεχιστεί

Σύμφωνα με τα ευρήματα της έρευνας, οι γυναίκες είναι πιο πιθανό να αναζητούν έναν νέο ρόλο από ό,τι πριν από ένα χρόνο, και η επαγγελματική εξουθένωση είναι ο κύριος παράγοντας: σχεδόν το 40% των γυναικών που αναζητούν ενεργά νέο εργοδότη τον ανέφεραν ως τον κύριο λόγο. Για όσους είχαν ήδη εγκαταλείψει έναν εργοδότη από την έναρξη της πανδημίας, η «έλλειψη ευκαιρίας να προχωρήσουν» ήταν ο πιο συνηθισμένος λόγος.

Περίπου το ένα τέταρτο αξιολογεί την ικανοποίηση από την εργασία και τα κίνητρα στην εργασία ως φτωχά/πολύ φτωχά και σχεδόν οι μισές είναι λιγότερο αισιόδοξες για τις ευκαιρίες σταδιοδρομίας τους σε σύγκριση με ένα χρόνο πριν.

Περισσότερες από τις μισές γυναίκες που συμμετείχαν στην έρευνα θέλουν να εγκαταλείψουν τον εργοδότη τους τα επόμενα δύο χρόνια και μόνο το 10% σχεδιάζει να μείνει με το σημερινό εργοδότη τους για περισσότερα από πέντε χρόνια.

Παρά τις εκτεταμένες αλλαγές στις εργασιακές ρυθμίσεις, η ευελιξία δεν είναι πραγματικότητα για πολλές γυναίκες. Αν και οι γυναίκες είναι ελαφρώς πιο πιθανό φέτος από ό,τι το 2021 να πουν ότι ο εργοδότης τους προσφέρει ευέλικτες πολιτικές εργασίας, ο αριθμός εξακολουθεί να είναι χαμηλός: μόλις το ένα τρίτο των γυναικών (33%) λέει ότι ο εργοδότης τους το προσφέρει αυτό.

Και όταν ρωτήθηκαν για τις πολιτικές που έχει εισαγάγει ο οργανισμός τους κατά τη διάρκεια της πανδημίας, μόνο το 22% ανέφερε ευελιξία σχετικά με το πού και πότε εργάζονται. Ακόμη πιο ανησυχητικό, το 94% πιστεύει ότι το να ζητήσει ευέλικτη εργασία θα επηρεάσει την πιθανότητα προαγωγής και το 90% πιστεύει ότι ο φόρτος εργασίας δεν θα προσαρμοστεί ανάλογα εάν ζητήσει επιλογές ευέλικτης εργασίας.

Επιπλέον, οι γυναίκες που μείωσαν ή άλλαξαν ωράριο κατά τη διάρκεια της πανδημίας, καθώς και εκείνες που εργάζονται με μερική απασχόληση, έχουν πληρώσει υψηλό τίμημα: έχουν σημαντικά χαμηλότερα επίπεδα ψυχικής ευεξίας και κινήτρων στην εργασία.

Μόνο το 45% των γυναικών αξιολόγησε την ικανότητά τους να αποχωρούν από την εργασία ως καλή/εξαιρετικά καλή και το 34% την αξιολόγησε ως κακή/εξαιρετικά κακή.

Από εκείνες τις γυναίκες που δεν μπορούν να σταματήσουν, το 42% ανησυχεί ότι η εξέλιξη της σταδιοδρομίας τους θα επηρεαστεί εάν δεν είναι συνεχώς διαθέσιμες με το 7% να λέει ότι θα πρέπει να σκεφτεί να κάνει ένα διάλειμμα σταδιοδρομίας ή να εγκαταλείψει εντελώς το εργατικό δυναμικό.

Όταν πρόκειται για μελλοντικά σχέδια, οι προοπτικές είναι ζοφερές για τους εργοδότες. Περισσότερες από τις μισές γυναίκες σχεδιάζουν να εγκαταλείψουν τον εργοδότη τους εντός δύο ετών. Αυτό είναι πιο έντονο για εκείνες που κατέχουν μεσαίους και μη διευθυντικούς ρόλους, με λιγότερες από το ένα τέταρτο των γυναικών σε αυτούς τους ρόλους να σχεδιάζουν να παραμείνουν με τον εργοδότη τους για περισσότερα από δύο χρόνια. Μόνο το 10% των γυναικών σχεδιάζει να μείνει με τον σημερινό εργοδότη τους για περισσότερα από πέντε χρόνια.

Η έλλειψη ευκαιριών για πρόοδο ήταν ο πιο αναφερόμενος λόγος (22%) για όσες είχαν ήδη εγκαταλείψει έναν εργοδότη από την αρχή της πανδημίας (με έλλειψη ισορροπίας εργασίας/ζωής και ανεπαρκή αμοιβή για δεύτερη, αναφέρθηκαν και οι δύο από 18%)

Μεταξύ εκείνων που δεν είχαν ακόμη εγκαταλείψει τον εργοδότη τους αλλά το σκέφτονταν ενεργά, η επαγγελματική εξουθένωση ήταν ο λόγος που αναφέρθηκε περισσότερο.

Υβριδική εργασία: Μια ευκαιρία για αλλαγή

Όπως αναφέρεται, ενώ ο υβριδικός τρόπος εργασίας παρουσιάζει ευκαιρίες δίνοντας τη δυνατότητα να διατηρηθεί η ευελιξία που μπορεί να προσφέρει η εξ αποστάσεως εργασία δημιουργεί επίσης κίνδυνο αποκλεισμού για όσες δεν είναι φυσικά παρούσες.

Σχεδόν το 60% των γυναικών που εργάζονται σε υβριδικά περιβάλλοντα αισθάνονται ότι έχουν αποκλειστεί από σημαντικές συναντήσεις και σχεδόν οι μισές λένε ότι δεν έχουν αρκετή έκθεση σε ηγέτες, κάτι που αποτελεί κρίσιμο παράγοντα για την εξέλιξη της σταδιοδρομίας.

Επιπλέον, μόνο το ένα τέταρτο περίπου των γυναικών λένε ότι ο εργοδότης τους έχει θέσει σαφείς προσδοκίες για το πώς και πού πρέπει να εργαστούν.

Οι περισσότερες μισές γυναίκες είναι λιγότερο αισιόδοξες για τις ευκαιρίες σταδιοδρομίας τους από ό,τι πριν από ένα χρόνο, ενώ η αισιοδοξία είναι σημαντικά χαμηλότερη μεταξύ των γυναικών που εργάζονται με μερική απασχόληση. Περίπου οι μισές γυναίκες σε μεσαίου επιπέδου και μη διευθυντικούς ρόλους λένε ότι η σταδιοδρομία τους δεν προχωρά τόσο γρήγορα όσο θα ήθελαν, ενώ οι γυναίκες σε ομάδες εθνοτικών μειονοτήτων είναι πιο πιθανό να πουν ότι αισθάνονται λιγότερο αισιόδοξες για τις προοπτικές σταδιοδρομίας τους από ό,τι πριν. έτος.

Περίπου το ένα τέταρτο των γυναικών βαθμολογεί την εργασιακή ικανοποίηση και τα κίνητρά τους στην εργασία ως φτωχά/πολύ φτωχά, και μόνο το 13%, αντίστοιχα, αξιολογεί αυτές τις πτυχές ως εξαιρετικά καλές.

Απολαμβάνετε το περιεχόμενο μας? Εγγραφείτε στο newsletter μας!

Αν και οι γυναίκες είναι ελαφρώς πιο πιθανό από το 2021 να πουν ότι ο εργοδότης τους προσφέρει ευέλικτες πολιτικές εργασίας, το ποσοστό εξακολουθεί να είναι χαμηλό: μόλις το ένα τρίτο των γυναικών (33%) λένε ότι ο εργοδότης τους το προσφέρει αυτό. Και όταν ρωτήθηκαν για τις πολιτικές που έχει εισαγάγει ο οργανισμός τους κατά τη διάρκεια της πανδημίας, μόνο το 22% ανέφερε ευελιξία σχετικά με το πού και πότε εργάζονται. Ακόμη πιο ανησυχητικό είναι ότι το 94% των ερωτηθέντων πιστεύει ότι η αίτηση ευέλικτης εργασίας θα επηρεάσει την πιθανότητα προαγωγής και το 90% πιστεύει ότι ο φόρτος εργασίας τους δεν θα προσαρμοστεί ανάλογα εάν ζητήσει ρυθμίσεις ευέλικτης εργασίας.

Της Γεωργίας Χαννή