Τι είναι η νωτιαία μυϊκή ατροφία

Tο επιστημονικό περιοδικό Neuromuscular Disorders δημοσίευσε δεδομένα από τη NURTURE, την πρώτη μελέτη που ερευνά μια θεραπεία, που στοχεύει την βασική αιτία που προκαλεί την νωτιαία μυϊκή ατροφία (SMA), σε βρέφη τα οποία τη λαμβάνουν σε προ-συμπτωματικό στάδιο της νόσου.

Τα δεδομένα από τη μελέτη NURTURE έδειξαν ότι τα βρέφη που άρχισαν τη θεραπεία με NUSINERSEN πριν από την εμφάνιση κλινικών συμπτωμάτων, πέτυχαν εξαιρετικά αποτελέσματα συγκριτικά με τα δεδομένα φυσικής ιστορίας της νόσου.

Έως και το Μάρτιο του 2019, όλοι οι συμμετέχοντες ήταν εν ζωή, χωρίς την ανάγκη για μόνιμη αναπνευστική υποστήριξη και βίωσαν συνεχείς βελτιώσεις, με την πλειοψηφία να επιτυγχάνει κινητικά ορόσημα σε χρονοδιαγράμματα συμβατά με την κανονική ανάπτυξη.

Τα αποτελέσματα κατέδειξαν επίσης, τη διατήρηση της επίδρασης της θεραπείας, με τα παιδιά να σημειώνουν πρόοδο σε όλη τη διάρκεια της μελέτης.

Ο Darryl De Vivo, καθηγητής Νευρολογίας και Παιδιατρικής στο Columbia University Irving Medical Center της Νέας Υόρκης δήλωσε:

 «Αυτή η πρωτοποριακή μελέτη έχει ξεπεράσει κατά πολύ αυτό που θεωρούσαμε εφικτό και επαναπροσδιορίσαμε τις προσδοκίες μας για το πώς η έγκαιρη θεραπεία βοηθά τα άτομα με SMA να επιτύχουν τα βέλτιστα αποτελέσματα».

Το NUSINERSEN είναι η μοναδική θεραπεία για την SMA που συνδυάζει τη μεγάλη εμπειρία στην καθημερινή κλινική πρακτική και το υψηλότερο επίπεδο κλινικής τεκμηρίωσης σε ένα ευρύ φάσμα πληθυσμού ασθενών.

Για να εκδηλωθεί η σπάνια αυτή γενετική νόσος πρέπει να έχουν και οι δύο γονείς συγκεκριμένη βλάβη στο γενετικό τους υλικό ή να συμβεί μία τυχαία μετάλλαξη δίχως να υπάρχουν βλάβες στους γονείς (denovo).

Όταν υπάρχει μετάλλαξη στην SMN1 οδηγούμαστε σε ασθένεια, αλλά το πόσο βαριά είναι τα συμπτώματα εξαρτώνται και από τις μεταλλάξεις του SMN2, οι οποίες όσο πιο λίγες είναι, τόσο πιο ελαφρά συμπτώματα παρουσιάζονται.

Υπάρχουν και πιο σπάνιες μεταλλάξεις σε άλλα σημεία του γενετικού υλικού, όπως στο χρωμόσωμα Χ.

Όσο πιο μικρή είναι η ηλικία εμφάνισης συμπτωμάτων, τόσο πιο βαριά είναι η εξέλιξη της ασθένειας.

Υπάρχουν υποκατηγορίες της ασθένειας, αλλά στους περισσότερους ασθενείς παρουσιάζεται συμμετρική μυϊκή αδυναμία κυρίως στο κέντρο του σώματος, σε ώμους, γοφούς, μηρούς και ανώτερη πλάτη, με τα πόδια να παρουσιάζονται πιο αδύναμα από τα χέρια και να υπάρχει επιρροή σε λαιμό και πρόσωπο.

Οι επιπλοκές παρουσιάζονται όταν επηρεάζονται οι αναπνευστικοί μύες και οι μύες που συμμετέχουν στην κατάποση, περιλαμβάνοντας σοβαρές αναπνευστικές λοιμώξεις.

Επιπλέον, παρουσιάζονται απώλεια αντανακλαστικών, παρουσία τρόμου και σκολίωση ή και κύφωση και άλλα προβλήματα οστών.

Υποκατηγορίες

Τύπος 0 ή Ι (Werdnig-Hoffmann) – παρουσιάζεται εμβρυϊκά και έως 6 μηνών μετά τη γέννηση, όπου υπάρχει μειωμένη εμβρυϊκή δραστηριότητα, ελάχιστη αυτόνομη αναπνευστική λειτουργία, αδύναμο κλάμα και ως νεογνό υπάρχει αδυναμία καθιστής θέσης. (αποτελεί την πιο συχνή μορφή)

Τύπος ΙΙ – παρουσιάζεται σε παιδιά μέχρι 18 μηνών όπου απαιτείται στάση ή βάδιση υποβοηθούμενη

Τύπος ΙΙΙ (Kugelberg – Welander) - παρουσιάζεται μέχρι την ηλικία των 3 ετών ή και πιο μετά και υπάρχει βάδιση μη υποβοηθούμενη.

Τύπος IV – παρουσιάζεται κατά την ενηλικίωση και υπάρχει πιθανότητα μέτριας μορφής μυϊκής αδυναμίας.

Η διάγνωση γίνεται με τη λήψη ατομικού και οικογενειακού ιστορικού, με κατάλληλη κλινική εξέταση, όπου διαπιστώνεται και εκτιμάται η μυϊκή ατροφία ή αδυναμία στον κορμό, στα άνω και κάτω άκρα, με βιοψία μυός, με ηλεκτρομυογράφημα καθώς επίσης με γενετική εξέταση.

Πρόληψη μπορεί να επιτευχθεί μέσω προγεννητικού ελέγχου.