Ενδομητρίωση: Τι είναι και πως αντιμετωπίζεται

Δυσμηνόρροια, χρόνιος πόνος στην κοιλιά, μητρορραγίες αλλά και υπογονιμότητα είναι τα συμπτώματα που οδηγούν τον γυναικολόγο στην σκέψη ότι η ασθενής που έχει απέναντί του υποφέρει από ενδομητρίωση. Μια καλοήθη πάθηση που χαρακτηρίζεται από την ανάπτυξη ενδομητρικού ιστού εκτός της μήτρας. 

Η ενδομητρίωση εντοπίζεται κυρίως στην πύελο, στις ωοθήκες, στις σάλπιγγες, στους συνδέσμους της μήτρας, αλλά και στην περιτοναϊκή κοιλότητα και η συχνότητα εμφάνισής της στις γυναίκες αγγίζει το 3% σε κάθε γενεά. Η γυναίκα πονάει στην κοιλιακή χώρα από την εφηβεία της αλλά συνήθως η διάγνωση γίνεται στα νεανικά χρόνια όταν προσπαθεί να μείνει έγκυος και δεν τα καταφέρνει.

Αυτό βέβαια δεν είναι απόλυτο καθώς υπολογίζεται παγκοσμίως ότι μόνο το 30% με 40% των γυναικών με ενδομητρίωση υποφέρει και από υπογονιμότητα. Οι υπόλοιπες δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα και κάνουν τα παιδιά τους χωρίς δυσκολία.

Εξάλλου, σε λίγες ασθενείς με ενδομητρίωση σημειώνονται μηνο-μητρορραγίες, δυσουρία ή αιματουρία ή και διαταραχές στην λειτουργία του εντέρου.

Διάγνωση

Για να γίνει ασφαλής διάγνωση ο γυναικολόγος εκτός από το ιστορικό της γυναίκας και την κλινική εξέταση, κάνει διακολπικό υπερηχογράφημα ή και μαγνητική τομογραφία. Επίσης σε κάποιες περιπτώσεις μετρούν το αντιγόνο CA-125. Το CA-125 μπορεί να ανευρίσκεται ελαφρά αυξημένο σε ασθενείς με ενδομητρίωση, αλλά δεν αποτελεί απόλυτο δείκτη, καθώς οι αυξημένες τιμές του παρατηρούνται και σε άλλες καταστάσεις με φλεγμονή. Τέλος, τις περισσότερες φορές ο γιατρός συνιστά στη γυναίκα διερευνητική λαπαροσκόπηση με την οποία "βλέπει" την έκταση και καθορίζεται το στάδιο της νόσου. 

Μάλιστα ανάλογα με τη συνολική επιφάνεια του περιτοναίου που εμφανίζει ενδομητρίωση, καθορίζονται στάδια από 1 ως 4 της νόσου σύμφωνα με τα οποία καθορίζει ο γιατρός και την θεραπεία που θα συστήσει.

Αντιμετώπιση

Η θεραπεία της ενδομητρίωσης μπορεί να είναι φαρμακευτική ή χειρουργική ή και τα δύο. Η φαρμακευτική θεραπεία περιλαμβάνει φάρμακα που προκαλούν καταστολή της σύνθεσης των οιστρογόνων και αμηνόρροια, με αποτέλεσμα την ατροφία των ενδομητρικών εστιών. 

Η χειρουργική θεραπεία ενδείκνυται σε ασθενείς νεαρής ηλικίας που θέλουν να διατηρήσουν ή να βελτιώσουν την αναπαραγωγική τους ικανότητα και σε γυναίκες με υπογονιμότητα, η οποία έχει αποδειχτεί ότι οφείλεται στην ενδομητρίωση. Γίνεται συνήθως λαπαροσκοπικά και σπανίως με ανοιχτό χειρουργείο. Κατά την διαδικασία αφαιρούνται ή και καυτηριάζονται οι περιοχές που παρουσιάζουν πρόβλημα. 

ΠΗΓΗ

Mayo Clinic