Αντίστροφη μέτρηση για την διεθνή πανδημική συνθήκη

Σφίγγει ο κλοιός για την επίτευξη της διεθνούς πανδημικής συνθήκης, καθώς τα κράτη δεν κατάφεραν μέχρι στιγμής να συμφωνήσουν στα σημεία «φωτιά» που θα κρίνουν το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων.

H αποτυχία σύναψης της διεθνούς πανδημικής συνθήκης φέτος αποδίδεται, στην αποτυχία των κρατών να συμφωνήσουν σε μία εντολή, ώστε να προετοιμαστούν καλύτερα και να συνεργαστούν κατά την διάρκεια μίας πανδημικής κρίσης όπως αυτή του Covid-19.

Αντιπρόσωποι και ομάδες της κοινωνίας των πολιτών επεσήμαναν ότι η πρόχειρη συνθήκη ουσιαστικά έχει αποδυναμωθεί κατά την τελευταία τριετία συνομιλιών, με την πρόοδο που καταγράφηκε να είναι περιορισμένη εν μέσω πρόσφατων διαπραγματεύσεων που ολοκληρώθηκαν τον Δεκέμβριο.

Η εξέλιξη, φαίνεται να αφήνει μία συρρικνωμένη ευκαιρία η εν λόγω συνθήκη να ολοκληρωθεί μέχρι το χρονοδιάγραμμα του Μάιου 2025.

Το 2020 ο τότε πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Charles Michel ήταν ανάμεσα στους πρώτους εμπλεκόμενους που εισηγήθηκε την συνθήκη ώστε να αντιμετωπιστούν προβλήματα που διαπιστώθηκαν κατά την πανδημία του Covid-19.

Η συνθήκη, θα υιοθετούσε νέα μέτρα με στόχο των περιορισμών των ανισοτήτων μεταξύ των κρατών στην επόμενη κρίση, όπως εξασφαλίζοντας για παράδειγμα την πρόσβαση σε εμβόλια.

Ο ανώτερος σύμβουλος πολιτικής των ευρωπαϊκών πρότζεκτ στο Health Action International, Jaume Vidal, υπέδειξε μιλώντας στο Euronews, ότι η διεθνής συνεργασία είναι απαραίτητη καθώς μία πανδημία δεν γνωρίζει σύνορα.

Ωστόσο, παρατήρησε ότι είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί κοινή συνισταμένη, αφού οι φαρμακευτικές εταιρείες έχουν ατζέντα, οι υπό ανάπτυξη χώρες διατηρούν προτεραιότητες και οι αναπτυσσόμενες χώρες έχουν τους δικούς τους στόχους.

Όπως αναφέρει το ειδησεογραφικό πρακτορείο, περισσότερες από 190 χώρες εμπλέκονται στην συζήτηση που διευκολύνει το διακυβερνητικό διαπραγματευτικό όργανο ή αλλιώς ΙΝΒ και η οποία διοργανώνεται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ).

Πού κολλάει η συζήτηση

Κατά τον τελευταίοι κύκλο των συζητήσεων, τα κράτη δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν το αδιέξοδο σε δύο κύρια σημεία.

Το πρώτο σημείο αφορά στις προσπάθειες πρόληψης της πανδημίας και το δεύτερο σε μία παθογόνα πρόσβαση και στο σύστημα διαμοιρασμού ωφελημάτων, ή αλλιώς ΡΑΒS στο οποίο τα κράτη μπορούν να μοιράζονται πληροφορίες σχετικά με αναδυόμενες απειλές ασθενειών αλλά και ακολούθως, στην πρόσβαση σε εμβόλια και φάρμακα.

Η ευρωπαϊκή πλευρά φαίνεται να δίνει έμφαση στις πρωτοβουλίες πρόληψης, γεγονός που θα υποχρεώνει τις χώρες στον Νότο να ενισχύσουν την επιτήρηση ασθενειών, τα συστήματα προειδοποίησης, τον έλεγχο των λοιμώξεων και προγράμματα ετοιμότητας σχετικά με πανδημίες.

Από την άλλη, η ομάδα που εκπροσωπεί την Αφρική επιθυμεί πρόσθετα προτεραιότητα στην πρόσβαση σε εμβόλια, φάρμακα και άλλα εργαλεία που αναπτύσσονται μέσω των πληροφοριών που μοιράζονται πάνω σε παθογόνα που θα μπορούσαν να μετατραπούν σε πανδημικές απειλές.

Η εν λόγω εξέλιξη, εκτιμάται ότι αποτέλεσε πρόβλημα για τις πλούσιες χώρες με ισχυρούς φαρμακευτικούς τομείς.

Απολαμβάνετε το περιεχόμενο μας? Εγγραφείτε στο newsletter μας!

Σύμφωνα ακόμη με τις ομάδες της κοινωνίας των πολιτών, τα χαμηλά εισοδηματικά κράτη πλέον δέχονται πιέσεις ώστε να αποδεχθούν μία συμφωνία που θα μεταφέρει την διαπραγμάτευση για τα μέτρα PABS μετά την υπογραφή της συνθήκης.

Κάτι τέτοιο, υπάρχει η ανησυχία ότι θα αφήσει τα συγκεκριμένα κράτη με λίγα περιθώρια διαπραγμάτευσης στις πρόνοιες της συνθήκης για την πρόληψη.

Ειδικότερα, τα κράτη αυτά ενδέχεται να μην έχουν τους απαιτούμενους πόρους για την εφαρμογή των υποχρεώσεων σε ότι αφορά την πρόληψη, ενώ η ΕΕ και άλλα πλούσια κράτη δεν επιδεικνύουν ευελιξία σε αυτά τα ζητήματα.

Της Μαρίας Κυριακίδου