Περιορισμός της καθιστικής ζωής για μείωση του κινδύνου θνησιμότητας σε άτομα με διαβήτη
31 Μαΐου 2024, 07:00
Ένα χαμηλό επίπεδο σωματικής δραστηριότητας, σε συνδυασμό με λιγότερες από 6 ώρες καθιστικής ζωής ημερησίως, μειώνει τον κίνδυνο καρδιαγγειακής θνησιμότητας σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2, ενώ μόνο η μέτρια σωματική δραστηριότητα ωφελεί αυτούς που κάνουν καθιστική ζωή για περισσότερες από 6 ώρες κάθε μέρα. Ειδικότερα, οι ερευνητές αξιολόγησαν την επίδραση της φυσικής δραστηριότητας και της καθιστικής συμπεριφοράς στη θνησιμότητα σε 6136 ασθενείς με διαβήτη τύπου 2, με μέση ηλικία τα 59,45 έτη, σε μια μέση παρακολούθηση 6 ετών, χρησιμοποιώντας τα δεδομένα της Εθνικής Έρευνας Εξέτασης Υγείας και Διατροφής (NHANES), τα οποία συγκεντρώθηκαν από το 2007 έως το 2018.
Ο καθιστικός τρόπος ζωής ταξινομήθηκε σε χαμηλά (λιγότερες από 6 ώρες ανά ημέρα) και υψηλά (ίσες ή περισσότερες με 6 ώρες ανά ημέρα) επίπεδα και επίπεδα φυσικής δραστηριότητας ως μηδενική (πλήρως καθιστική συμπεριφορά), χαμηλή, μέτρια και υψηλή, όπως προσδιορίστηκε με τη χρήση μεταβολικών ισοδύναμων τιμών.
Οι συμμετέχοντες ταξινομήθηκαν περαιτέρω σε 8 υποομάδες, συνδυάζοντας χαμηλή ή υψηλή καθιστική συμπεριφορά με χαμηλά, μέτρια ή υψηλά επίπεδα σωματικής δραστηριότητας και η συνολική καθιστική συμπεριφορά (υψηλή ή χαμηλή).
Οι κίνδυνοι για τη θνησιμότητα από όλες τις αιτίες και την καρδιαγγειακή θνησιμότητα ήταν 64% (αναλογία κινδύνου [HR], 1,64, P < 0,01) και 66% (HR, 1,66, P = 0,03), αντίστοιχα, στην ομάδα υψηλής καθιστικής συμπεριφοράς παρά στην ομάδα μειωμένης καθιστικής συμπεριφοράς.
Ο κίνδυνος για θνησιμότητα από όλες τις αιτίες μειώθηκε στις ομάδες σωματικής δραστηριότητας χαμηλής (HR, 0,58), μέτριας (HR, 0,60) και υψηλής (HR, 0,51, P < 0,05), ενώ ο κίνδυνος για καρδιαγγειακή θνησιμότητα ήταν μειώθηκε σημαντικά, μόνο στην ομάδα μέτριας φυσικής δραστηριότητας (HR, 0,45, P < 0,05) σε σύγκριση με την ομάδα της απολύτως καθιστικής συμπεριφοράς.
Ο κίνδυνος για κάθε αιτία και καρδιαγγειακή θνησιμότητα ήταν χαμηλότερος σε ασθενείς με χαμηλό επίπεδο φυσικής δραστηριότητας με σύντομο χρόνο καθιστικής ζωής και ο κίνδυνος δεν μειώθηκε περαιτέρω από τα αυξημένα επίπεδα φυσικής δραστηριότητας.
Τέλος, σε ασθενείς οι οποίοι παρέμεναν καθιστοί για περισσότερες ώρες, μόνο η μέτρια σωματική δραστηριότητα οδήγησε σε μειωμένο κίνδυνο θνησιμότητας από όλες τις αιτίες.
«Αυτά τα ευρήματα μπορεί να μας προσφέρουν μια προοπτική στην κλινική πράξη ότι οι παρεμβάσεις στον τρόπο ζωής για ασθενείς με διαβήτη, θα πρέπει να βελτιστοποιούν το επίπεδο της σωματικής δραστηριότητας, σε σχέση με τα πρότυπα καθιστικής συμπεριφοράς τους», έγραψαν οι συγγραφείς
