Η διαλείπουσα νηστεία από κοινού με την άσκηση είναι ο καλύτερος συνδυασμός αδυνατίσματος
20 Ιανουαρίου 2025, 10:00
Η διατήρηση ενός υγιούς βάρους και των χαμηλών επιπέδων σωματικού λίπους είναι βασικά στοιχεία της υγείας. Οι ειδικοί συνεχίζουν να ερευνούν τα καλύτερα σχέδια φυσικής κατάστασης και διατροφικές συνήθειες που προάγουν τις βέλτιστες αναλογίες βάρους και σωματικού λίπους.
Σε μια συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση που δημοσιεύτηκε στο International Journal of Obesity διερευνήθηκε πώς ο συνδυασμός της άσκησης με έναν συγκεκριμένο τύπο διαλείπουσας νηστείας που ονομάζεται χρονικά περιορισμένη διατροφή επηρέασε τη σύνθεση του σώματος.
Η χρονικά περιορισμένη διατροφή είναι ένας συγκεκριμένος τύπος διαλείπουσας νηστείας. Η διαλείπουσα νηστεία περιλαμβάνει τη μη κατανάλωση τροφής ή τον περιορισμό των θερμίδων σε συγκεκριμένες ώρες. Μπορεί να βοηθήσει στην επίτευξη απώλειας βάρους και στην καταπολέμηση της αντίστασης στην ινσουλίνη.
Η μορφή της χρονικά περιορισμένης τροφής που αξιολογήθηκε σε αυτή την έρευνα ήταν η νηστεία για 12 έως 20 ώρες την ημέρα και 4 έως 12 ώρες ελεύθερες για κατανάλωση τροφής.
Η ανασκόπηση και η μετα-ανάλυση περιελάμβαναν δεδομένα από 15 μελέτες που αφορούσαν 338 συμμετέχοντες. Οι ερευνητές βρήκαν μελέτες μέσω 5 διαφορετικών βάσεων δεδομένων και τη χρήση λιστών αναφοράς.
Όλες οι μελέτες που συμπεριλήφθηκαν ήταν είτε τυχαιοποιημένες διασταυρούμενες μελέτες είτε τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες δοκιμές διάρκειας τουλάχιστον 4 εβδομάδων. Οι μελέτες περιελάμβαναν υγιείς ενήλικες και εξέτασαν πώς η χρονικά περιορισμένη διατροφή μαζί με την άσκηση επηρέασε τη σύνθεση του σώματος.
Οι ερευνητές διεξήγαγαν αναλύσεις υποομάδας για να εξετάσουν μεταβλητές όπως ο δείκτης μάζας σώματος (ΔΜΣ), ο τύπος άσκησης και η πρόσληψη ενέργειας.
Το επιτρεπόμενο διάστημα κατανάλωσης φαγητού ήταν κυρίως το μεσημέρι έως τις 21:00, αλλά διέφερε σε ορισμένες από τις μελέτες. Οι τύποι άσκησης περιελάμβαναν αερόβια, προπόνηση αντίστασης ή συνδυασμό των 2. Σε ορισμένες μελέτες, υπήρξε επίσης περιορισμός θερμίδων και για τις 2 ομάδες.
Συνολικά, η μετα-ανάλυση οδήγησε στο συμπέρασμα ότι, σε σύγκριση με τις ομάδες ελέγχου, οι συμμετέχοντες σε ομάδες με περιορισμένο χρόνο κατανάλωσης φαγητού αποκόμισαν περισσότερα οφέλη για την υγεία. Επιπλέον, υπήρξε μια σημαντική μέση μείωση της λιπώδους μάζας για τους συμμετέχοντες που ακολουθούσαν χρονικά περιορισμένη διατροφή και ασκούνταν. Αυτό υπολογίστηκε ότι μεταφράζεται σε πιθανή μείωση κατά 1,3 κιλά λιπώδους μάζας.
Η χρονικά περιορισμένη διατροφή φάνηκε επίσης να μειώνει το ποσοστό σωματικού λίπους καλύτερα από την άσκηση από μόνη της, καθώς υπήρξε μια μικρή αλλά σημαντική μέση μείωση για τους συμμετέχοντες σε αυτόν τον τομέα. Αυτό εκτιμήθηκε ότι μεταφράζεται σε πιθανή μείωση 1,3% στο ποσοστό σωματικού λίπους.
Τα αποτελέσματα υποδεικνύουν ότι η χρονικά περιορισμένη κατανάλωση φαγητού θα μπορούσε να βοηθήσει στη μείωση της μάζας λίπους και του ποσοστού σωματικού λίπους καλύτερα από την άσκηση χωρίς περιορισμό του χρόνου φαγητού. Ωστόσο, απαιτείται περισσότερη έρευνα για τη διερεύνηση και την επιβεβαίωση των ευρημάτων.
