Σοβαρές ελλείψεις αίματος στην Ελλάδα

Ανησυχία και προβληματισμό σχετικά με καταγγελίες ασθενών στην Ελλάδα για περιορισμένα αποθέματα αίματος, εκφράζει η Διεθνής Ομοσπονδία Θαλασσαιμίας (ΔΟΘ).

Σύμφωνα με τη ΔΟΘ, η έλλειψη αποθεμάτων αίματος έχει οδηγήσει σε υπομεταγγίσεις ή σε αναβολές στις μεταγγίσεις χρόνιων ασθενών, υποβάλλοντάς τους για πολλοστή φορά σε τεράστια ταλαιπωρία.

Όπως αναφέρει σε σχετική ανακοίνωση, τα στοιχεία καταδεικνύουν πως η Ελλάδα καταφεύγει σε ποσοστό 37% στη συλλογή αίματος από συγγενείς και φίλους των ασθενών για να καλυφθούν οι υφιστάμενες ανάγκες.

«Πρόκειται για μια πρακτική παρωχημένη, η οποία έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις συστάσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) για εθελοντική, μη αμειβόμενη αιμοδοσία ως βασικής αρχής του αιμοδοτικού συστήματος», σημειώνεται.

Ακόμη, «η εν λόγω κατάσταση που σκιαγραφείται εν έτη 2022 στην Ελλάδα είναι επιεικώς απαράδεκτη, ιδιαίτερα αν αναλογιστεί κανείς ότι είναι μία εκ των χωρών που πρωτοστάτησαν και αποτέλεσαν παγκόσμιο παράδειγμα στη διαχείριση της θαλασσαιμίας και άλλων αιματολογικών νόσων στο παρελθόν», τονίζεται.

Παρόλα αυτά, σε καμία περίπτωση το αξιέπαινο έργο που επιτελούν οι Τράπεζες Αίματος, οι εθελοντικές οργανώσεις αιμοδοσίας και οι σύνδεσμοι ασθενών στην Ελλάδα δεν επαρκεί για την αποτελεσματική αντιμετώπιση του κρίσιμου ζητήματος των ελλείψεων.

Ως εκ τούτου, η ΔΟΘ απευθύνει δημόσια έκκληση στην ελληνική κυβέρνηση, το Υπουργείο Υγείας και τους λοιπούς αρμόδιους φορείς να εγκύψουν με αποφασιστικότητα στο σοβαρό αυτό ζήτημα και να εξεύρουν άμεσες λύσεις με στόχο τη διασφάλιση της μέγιστης δυνατής σταθερότητας και συστηματικότητας στην προσφορά αίματος και την ανακούφιση των επηρεαζόμενων ασθενών.

«Η πρόσφατη αναβάθμιση των κοινοτικών οδηγιών για το αίμα, τους ιστούς και τα κύτταρα σε έναν Ενιαίο Ευρωπαϊκό Κανονισμό, καθώς και οι σύγχρονες, καινοτόμες πρακτικές που προωθούνται εδώ και χρόνια από τον ΠΟΥ και άλλους επιστημονικούς και ακαδημαϊκούς φορείς και αποσκοπούν στη βελτιστοποίηση της χρήσης του διαθέσιμου αίματος προς αποτροπή της κακοδιαχείρισης ή σπατάλης του, ανοίγουν νέες προοπτικές στην αντιμετώπιση του προβλήματος», προστίθεται.

Απολαμβάνετε το περιεχόμενο μας? Εγγραφείτε στο newsletter μας!

Όπως αναφέρεται, πρόκειται, για προγράμματα, όπως εκείνο της αποτελεσματικής διαχείρισης του αίματος των ασθενών (Patient Blood Management - PBM) και της ασφαλούς, κλινικά αποτελεσματικής και χρήσιμης κλινικής χρήσης του αίματος του αιμοδότη (Optimal Blood Use).

Επισημαίνεται ότι υπεράνω όλων, βρίσκεται η ανάγκη ανάπτυξης ενός καλά δομημένου και κεντρικά οργανωμένου συστήματος, στη θέση του αποκεντρωμένου δικτύου υπηρεσιών αιμοδοσίας που υπάρχει μέχρι σήμερα στη χώρα, στο πλαίσιο του οποίου θα παρακολουθείται συνεχώς η συλλογή, διαχείριση και διάθεση του αίματος και θα προωθούνται διορθωτικά μέτρα, όταν απαιτείται.

«Δεν είναι δυνατόν πληθώρα άλλων χωρών με μεγάλους αριθμούς μεταγγισιοεξαρτώμενων ατόμων, όπως π.χ. το Ηνωμένο Βασίλειο ή η Γαλλία, να ανταποκρίνονται πλήρως στις ανάγκες για αίμα και η Ελλάδα να συνεχίσει να εισάγει από το εξωτερικό χιλιάδες μονάδες αίματος ετησίως ή να βασίζεται σε δότες αντικατάστασης», υποδεικνύει.