Διαφωνία ΠΑΣΥΚΙ για κατάργηση χρονικού περιορισμού στις αποσπάσεις

Την κάθετη διαφωνία με την προωθούμενη θεσμοθέτηση των αποσπάσεων των υπαλλήλων του δημοσίου και ευρύτερου δημόσιου τομέα, χωρίς χρονικό περιορισμό, εκφράζει η Παγκύπρια Συντεχνία Κυβερνητικών Ιατρών (ΠΑΣΥΚΙ),

Συγκεκριμένα την διαφωνία της εκφράζει σε σημείωμα που προώθησε στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Οικονομικών στο πλαίσιο της σημερινής συνέχισης της συζήτησης των δύο προτάσεων νόμου του ΔΗΣΥ για τροποποίηση του περί Απόσπασης Υπαλλήλων της Δημόσιας Υπηρεσίας και του περί Απόσπασης Εργοδοτουμένων Αορίστου Χρόνου της Δημόσιας Υπηρεσίας και των Οργανισμών Δημοσίου Δικαίου Νόμου, ώστε να καταργηθεί από τη βασική νομοθεσία ο περιορισμός που υφίσταται αναφορικά με τη μέγιστη χρονική διάρκεια της απόσπασης.

Στο σημείωμα της η ΠΑΣΥΚΙ αναφέρει πως «αντιτίθεται στη θεσμοθέτηση της απόσπασης ως μόνιμου μοντέλου λειτουργίας και ως εκ τούτου διαφωνεί με την προτεινομένη πρόταση νόμου, αφού η τελευταία δεν διασφαλίζει την εφαρμογή της απόσπασης ως διοικητική ενέργεια με προσωρινή και περιορισμένη διάρκεια που εξυπηρετεί επείγουσες ή ειδικές ανάγκες».

Καλεί παράλληλα την Επιτροπή Οικονομικών όπως ενισχύσει νομοθετικά την δημιουργία και εφαρμογή οργανωμένων, διαφανών και σταθερών δομών, ενώ υπογραμμίζει ειδικότερα σε ότι αφορά τα Δημόσια Νοσηλευτήρια, πως οι αποσπάσεις, ως θεσμός προσωρινός και εξαιρετικός, δεν μπορούν να αποτελούν τον πυρήνα διοίκησης τους.

Πιο αναλυτικά αναφέρει ότι «η πρακτική που ακολουθήθηκε στον ΟΚΥπΥ. συνιστά παραβίαση της νομοθεσίας, άνιση εφαρμογή των κανόνων με εμφανείς επιπτώσεις στα ίδια τα Δημόσια Νοσηλευτήρια και στους ασθενείς», ενώ επισημαίνει ότι η ευθύνη για την ορθή και πλήρη εφαρμογή της νομοθεσίας αποτελεί συνταγματική υποχρέωση της Πολιτείας και δεν επιδέχεται παρεκκλίσεις ή επιλεκτικές ερμηνείες.

«Η λογοδοσία για φαινόμενα διοικητικής αναποτελεσματικότητας πρέπει να είναι σαφής και άμεση, ιδίως σε περιπτώσεις όπου παρατηρούνται πρακτικές που θέτουν σε κίνδυνο τα δικαιώματα των εργαζομένων και τη λειτουργικότητα ζωτικών δημοσίων υπηρεσιών, όπως ο τομέας της υγείας», προσθέτει επίσης.

Σημειώνει ότι η απόσπαση, βάσει του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου ορίζεται ως προσωρινή μετακίνηση υπαλλήλου για εκτέλεση ειδικών καθηκόντων, με μέγιστη διάρκεια τριών ετών και δυνατότητα μίας μόνο ανανέωσης.

«Η φύση της είναι κατ’ εξαίρεση και δεν δύναται να χρησιμοποιείται ως μόνιμο διοικητικό μέτρο» αναφέρει και προσθέτει πως ο χαρακτήρας της είναι προσωρινός, περιορισμένος και εξυπηρετεί επείγουσες ή ειδικές ανάγκες.

Η ορθή και ισότιμη εφαρμογή της νομοθεσίας περί αποσπάσεων δεν αποτελεί διοικητική ευχέρεια, αλλά συνταγματική υποχρέωση του Κράτους τονίζει περαιτέρω και σημειώνει πως οποιαδήποτε παρέκκλιση ή άνιση εφαρμογή υπονομεύει την αρχή της νομιμότητας, τη χρηστή διοίκηση και την ασφάλεια δικαίου.

Επιπλέον, τονίζεται ότι οι αποσπασμένοι ιατροί εξακολουθούν να είναι δημόσιοι υπάλληλοι και ως εκ τούτου, σύμφωνα με το Σύνταγμα και τη νομολογία, η Νομική Υπηρεσία της Δημοκρατίας έχει τη θεσμική και αποκλειστική υποχρέωση να τους εκπροσωπεί ενώπιον δικαστηρίων και σε οποιαδήποτε διαδικασία σχετική με την άσκηση των καθηκόντων τους.

«Η παραγνώριση αυτής της υποχρέωσης – είτε με σιωπή είτε με μετακύλιση ευθύνης– δημιουργεί σοβαρό νομικό κενό, αφήνοντας τους ιατρούς εκτεθειμένους σε κινδύνους αστικής και ποινικής φύσεως, γεγονός που είναι αδιανόητο για λειτουργούς του κράτους που παρέχουν δημόσιες υπηρεσίες υγείας», τονίζει επιπλέον η συντεχνία των κυβερνητικών ιατρών.

Προσθέτει ακόμα ότι η θεσμοθέτηση των αποσπάσεων ως μόνιμου τρόπου λειτουργίας του ΟΚΥπΥ κατέδειξε σοβαρές ασυνέπειες.

Συγκεκριμένα ότι μεταξύ άλλων οι πρόνοιες της υφιστάμενης νομοθεσίας δεν εφαρμόστηκαν ομοιόμορφα στην περίπτωση του ΟΚΥπΥ, δεν ζητήθηκε η συγκατάθεση των υπαλλήλων κατ’ επανάληψη όπως απαιτείται, διακρίσεις μεταξύ δημοσίων υπαλλήλων γενικά και δημιουργία διαφορετικών ταχυτήτων ιατρών, γεγονός που εγείρει ζητήματα ισονομίας.

Επίσης ότι δημιούργησε αβεβαιότητα για εργασιακά δικαιώματα και έλλειψη σαφούς νομικής εκπροσώπησης για τους ιατρούς, αλλά και δυσλειτουργικό οργανωτικό σχήμα με ασάφειες στην ιεραρχία, την αξιολόγηση και τη διοίκηση των ιατρών, καθώς και αποψίλωση κρίσιμων υπηρεσιών και αυξημένη γραφειοκρατία χωρίς ουσιαστικό εκσυγχρονισμό.

Ειδικότερη αναφέρει ότι ανησυχία προκαλεί το γεγονός ότι οι τριετείς αποσπάσεις δημοσίων ιατρών έληξαν στις 31 Δεκεμβρίου 2024 χωρίς να εκδοθεί, μέχρι σήμερα, νέα διοικητική απόφαση ή να παρασχεθεί γραπτή ενημέρωση στους επηρεαζόμενους.

«Η εν λόγω παράλειψη αφήνει τους εργαζόμενους σε καθεστώς αβεβαιότητας, υπονομεύει ευθέως τη λειτουργία των δημόσιων νοσηλευτηρίων και εκθέτει το κράτος και τον ΟΚΥπΥ σε σημαντικούς νομικούς κινδύνους», όπως προστίθεται.

Αναφέρει περαιτέρω ότι «είναι σαφές ότι το ιατρικό προσωπικό δεν δύναται να αντιμετωπίζεται ως αναλώσιμο υλικό στο πλαίσιο ατελώς σχεδιασμένων ή αποτυχημένων μεταρρυθμιστικών παρεμβάσεων», ενώ σημειώνεται ότι η διατήρηση του υφιστάμενου καθεστώτος οδηγεί σε φαινόμενα αναβλητικότητας, αδιαφάνειας και παντελούς έλλειψης λογοδοσίας, παραβιάζοντας θεμελιώδεις αρχές ισονομίας και διαφάνειας που δεν συνάδουν με τις αρχές της χρηστής διοίκησης.

Της Ελένης Χαραλάμπους